Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) dąży do stworzenia międzynarodowego traktatu pandemicznego, który mógłby narzucić bardziej restrykcyjną i prawnie wiążącą politykę pandemiczną wśród 194 państw członkowskich. W ten sposób WHO zyska prawo do ograniczania suwerenności państw członkowskich, a tym samym do ograniczania swobód obywatelskich i praw zdrowotnych obywateli świata.

W grudniu 2021 roku Światowe Zgromadzenie Zdrowia – forum polityki zdrowotnej WHO skupiające 194 członków – zgodziło się rozpocząć globalny proces opracowywania nowego “traktatu pandemicznego”, bazującego na istniejącym już międzynarodowym instrumencie prawnym regulującym globalne rozprzestrzenianie się chorób, znanym jako Międzynarodowe Przepisy Zdrowotne (2005) („IHR”) . 

Międzynarodowe przepisy zdrowotne działają już jako prawnie wiążący instrument między wszystkimi państwami członkowskimi, którego celem jest:

„Zapobieganie, kontrola i reagowanie w zakresie zdrowia publicznego na międzynarodowe rozprzestrzenianie się chorób w sposób współmierny do zagrożeń dla zdrowia publicznego w sposób pozwalający uniknąć niepotrzebnych zakłóceń w międzynarodowym ruchu i handlu.“

W styczniu 2020 r., zgodnie z art. 12 Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych, Dyrektor Generalny WHO ogłosił, że COVID-19 jest „stanem zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym”, wywołując ogólnoświatową falę bardzo restrykcyjnych rządowych polityk zdrowotnych, skutkujących blokadami, obowiązkowym noszeniem masek na twarzy, izolacją społeczną, zamykaniem szkół i przedsiębiorstw, a ostatecznie kończąc obowiązkowymi szczepieniami, śledzeniem kontaktów i testowaniem. Było to tym bardziej oburzające, że odnosi się do powszechnego nacisku na obowiązkowe szczepienia, biorąc pod uwagę fakt, że technologia mRNA stosowana w szczepieniach COVID jest wysoce eksperymentalna i nigdy wcześniej nie była testowana w badaniach klinicznych na ludziach pod kątem bezpieczeństwa i skuteczności. Ich przymusowe lub obowiązkowe stosowanie stanowi zatem naruszenie zasady świadomej zgody, ponieważ nie są jeszcze dostępne informacje oparte na dowodach dotyczących ryzyka/korzyści, uzyskane na podstawie długoterminowych badań bezpieczeństwa.

Decyzja podjęta pod koniec ubiegłego roku przez Światowe Zgromadzenie Zdrowia, zatytułowana „Cały świat razem” ma zostać wdrożona na mocy art. 19 Konstytucji WHO w 2024 roku.

Artykuł 19 Konstytucji WHO stanowi:

„Zgromadzenie Zdrowia jest uprawnione do przyjmowania konwencji lub porozumień w odniesieniu do każdej sprawy leżącej w kompetencji Organizacji. Do przyjęcia takich konwencji lub umów wymagane są dwie trzecie głosów Zgromadzenia Zdrowia, które wejdą w życie dla każdego Członka, gdy zostaną przyjęte zgodnie z jego procedurami konstytucyjnymi.”

Mimo że grudniowa sesja specjalna Światowego Zgromadzenia Zdrowia była dopiero drugą od czasu jej powstania w 1948 roku, w mediach pojawiło się bardzo niewiele informacji i prawie żadnych dyskusji na temat tego, że dążą do centralizacji globalnej władzy w ramach jednej organizacji międzynarodowej. Widoczny brak relacji w światowych mediach może mieć znaczenie strategiczne, zwłaszcza biorąc pod uwagę głęboką zmowę, jakiej byliśmy świadkami między mediami, rządami i korporacjami, dotyczącą ujednoliconej narracji na temat COVID-19. Podczas gdy uwaga opinii publicznej skupia się obecnie na wojnie, inflacji i innych zbliżających się rzeczywistych, wymyślonych lub wyprodukowanych “katastrofach”, próby WHO mają na celu rozszerzenie po cichu jej władzy.

WHO posuwa się naprzód z „Nowym globalnym porządkiem świata zdrowia publicznego” 

3 marca Światowe Zgromadzenie Zdrowia WHO ogłosiło, że dało zielone światło do rozpoczęcia negocjacji w sprawie międzynarodowego traktatu pandemicznego, który będzie obejmował całe spektrum zagadnień, w tym wykrywanie chorób, alarmowanie i reagowanie. Poniżej znajduje się infograficzne podsumowanie tego procesu, zaczerpnięte ze strony internetowej Rady Europejskiej. 

Według WHO ich kolejne kroki to:  

1. Zorganizowanie drugiego spotkania do sierpnia 2022 r., aby omówić postępy nad roboczym projektem. 
2. Przeprowadzenie przesłuchań publicznych w celu uzyskania informacji o obradach (data do ustalenia).
3. Przedstawienie sprawozdania z postępów prac na 76 Światowym Zgromadzeniu Zdrowia w 2023 r.
4. Przedstawienie wyników prac do rozpatrzenia na 77 Światowym Zgromadzeniu Zdrowia w 2024 r.

Nie wspomniano tu o publicznym forum dyskusyjnym na temat intencji WHO, które nie tylko byłoby właściwe, ale może być wymagane przed przyjęciem nowego traktatu. To właśnie w tym miejscu opinia publiczna musi się ujawnić i dać się usłyszeć, aby upewnić się, że proces ten przebiega prawidłowo.

Tematy, które powinny zostać poddane publicznej dyskusji, to między innymi te poruszone w artykule z 2020 roku r. w czasopiśmie BMC Globalization and Health zatytułowanym „Międzynarodowe przepisy zdrowotne (2005), zagrożenie populizmem a pandemia COVID-19”, w którym omówiono, jak powszechnie uważa się, że władza WHO przyznana na mocy międzynarodowych regulacji zdrowotnych uchwalonych w 2005 roku nie jest jeszcze wystarczająca i może wymagać rozszerzenia, co wprowadziłoby “nowy światowy porządek zdrowia publicznego”. W artykule argumentuje się, że nastroje populistyczne wobec podejścia WHO do rozwiązania problemu pandemii COVID-19 ujawniły słabości, które wymagają wzmocnienia władzy WHO, pomimo poważnych obaw, że naruszy to suwerenność narodową państw świata.

Jak wyglądałby ten „nowy globalny światowy porządek zdrowia publicznego”? Czy WHO miałaby wyłączne prawo do ogłoszenia globalnej pandemii, a następnie nałożenia ograniczeń na handel i podróże między narodami? A co z blokadami, nadzorem medycznym, testami i obowiązkowymi szczepieniami? Czy po zawarciu umowy międzyrządowej nastąpi wzrost cenzury i zniesienia kultury? Co z rosnącymi obawami, że taki traktat wprowadziłby nową ponadnarodową strukturę globalnego zarządzania na świecie, oddając dawną suwerenność państw narodowych i ich prawa konstytucyjne oraz ochronę obywateli?

Są to pytania, które należy dogłębnie rozważyć, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że WHO ma wielu interesariuszy, w tym prywatnych darczyńców i korporacje. Podążając za pieniędzmi, można łatwo zauważyć, że finansowanie WHO nie jest ściśle rządowe, jak się powszechnie uważa. W rzeczywistości Fundacja Gatesów jest drugim co do wielkości darczyńcą WHO – tylko do września 2021 roku przekazała 780 milionów dolarów i ustępuje tylko Niemcom, które w tym samym okresie przekazały 1,2 miliarda dolarów. WHO utworzyła również Fundację WHO, zajmujące się gromadzeniem funduszy, stworzone po to, by zamożne osoby, organizacje pozarządowe i korporacje mogły dokonywać ogromnych wpłat na rzecz WHO, co w gruncie rzeczy umożliwia im wykorzystywanie swojej ukrytej władzy i bogactwa do wpływania na decyzje tej globalnej organizacji. Konflikt interesów jest tu po prostu ogromny i odzwierciedla ukryte plany, które mogą mieć głębokie konsekwencje dla ograniczania wolności medycznej państw członkowskich i ich obywateli w przyszłości.

Polecam również artykuł: “Szczepionka przeciw COVID-19: prawdziwe niebezpieczeństwo to „Agenda ID2020”.

Źródło: https://www.greenmedinfo.com/blog/who-moves-create-new-global-public-health-world-order-post-pandemic-power-grab5