Ponieważ uwaga świata w coraz większym stopniu skupia się na pogłębiającym się kryzysie na Ukrainie, z każdym dniem coraz wyraźniej słychać bębnienie w kierunku wojny. Jeśli świat ma uniknąć popadnięcia w otchłań kolejnego katastrofalnego globalnego konfliktu, ważne jest, abyśmy wyciągnęli wnioski z historii i zrozumieli je. Chociaż niewątpliwie istnieje wiele czynników, które doprowadziły świat do tego krytycznego punktu w czasie, jeden z najważniejszych nadal jest ignorowany przez media głównego nurtu. Pomimo tego, co nam się mówi, korporacyjne siły napędowe obecnego kryzysu są dokładnie takie same, jak te, które doprowadziły do dwóch poprzednich globalnych wojen.
To nie przypadek, że eskalacja kryzysu na Ukrainie następuje w czasie, gdy świat zaczyna odchodzić od zanieczyszczających powietrze paliw kopalnych, a gwałtownie rosnące ceny energii zmuszają miliony ludzi na świecie do wyboru między postawieniem jedzenia na stole a ogrzaniem domu. Nie jest też przypadkiem, że eskalacja wojny zbiega się z eksperymentalnymi szczepionkami COVID-19 opartymi na mRNA i DNA, które generują szybkie zyski do kieszeni przemysłu farmaceutycznego.
Już teraz jest jasne, że globalne odejście od paliw kopalnych zdziesiątkuje obecne modele biznesowe producentów ropy i gazu. Ale mniej zrozumiałe jest to, że zyski przemysłu farmaceutycznego są teraz równie zagrożone. Przed pandemią COVID-19 modele biznesowe firm farmaceutycznych znajdowały się na skraju ostatecznego upadku. Do 2018 roku naukowcy badający branżę przewidywali, że spadek wskaźników sukcesu w opracowywaniu nowych leków, rosnące koszty badań klinicznych i rosnąca konkurencja ze strony tańszych producentów leków generycznych mogą wkrótce doprowadzić do tego, że produkcja farmaceutyczna przestanie być dochodowym biznesem.
W połączeniu z rosnącą świadomością potencjalnych zagrożeń i udowodnionych niebezpieczeństw związanych z dzisiejszymi eksperymentalnymi szczepionkami COVID-19 oraz faktem, że obecnie istnieją skuteczne, bezpieczne i niedające się opatentować metody zwalczania chorób zakaźnych , chorób układu krążenia i nowotworów z witaminami i innymi substancjami naturalnymi, staje się jasne, że istnieje realne odejście od medycyny farmaceutycznej. Modele biznesowe firm farmaceutycznych zostałyby zdziesiątkowane przez taki rozwój. Ta możliwość sprawia, że kryzys na Ukrainie jest jeszcze bardziej niebezpieczny, ponieważ historia pokazuje nam, że firmy naftowe i farmaceutyczne były w przeszłości ściśle powiązane z prowadzeniem globalnych wojen.
Lekcje historii
Podobieństwa między obecnym kryzysem a wydarzeniami, które doprowadziły do dwóch poprzednich wojen światowych, wykraczają daleko poza ich powstanie na terytorium Europy. Oficjalne dokumenty z procesu norymberskiego z lat 1947-1948 przeciwko niesławnemu kartelowi IG Farben dowodzą, że firmy naftowe i farmaceutyczne były główną siłą napędową drugiej wojny światowej. Druga wojna światowa, która pochłonęła ponad 60 milionów ofiar, została zaplanowana i sfinansowana głównie przez IG Farben, kartel korporacyjny składający się z niemieckich firm Bayer, BASF, Hoechst i innych. Ich wspólną ambicją było uzyskanie kontroli nad światowymi rynkami ropy i leków oraz wyeliminowanie siłą wszelkiej konkurencji.
Innym historycznym odpowiednikiem są kryminalne eksperymenty medyczne narzucone niewinnym więźniom obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej. Eksperymenty te polegały na użyciu niebezpiecznych szczepionek i leków produkowanych przez firmy Bayer, Hoechst i inne firmy produkujące farby IG. Niektóre z chemikaliów użytych w tych śmiertelnych testach przyniosły swoim producentom miliardy dolarów, stając się pierwszą generacją leków zwanych “chemioterapią”. Obowiązkowe egzekwowanie eksperymentalnych szczepionek COVID-19 na niewinnych ludziach odzwierciedla przerażającą historię, z której świat zdaje się nie wyciągać wniosków.
Firmy IG Farben odegrały również kluczową rolę w przeprowadzeniu I wojny światowej. Posiadaczem patentu na gaz musztardowy i inne bojowe środki chemiczne używane w tej wojnie była firma Bayer. Zatem zyski wielkich korporacji ze śmierci ludzi i zniszczeń wojennych sięgają znacznie dalej, niż większość ludzi zdaje sobie z tego sprawę.
Dzisiejszy kształt Europy wywodzi się z dwóch wojen światowych
Oficjalny cel niemieckich interesariuszy gospodarczych i politycznych podczas I wojny światowej, tzw. „Program Wrześniowy” i został opublikowany we wrześniu 1914 r., zaledwie kilka tygodni po początkowym wybuchu wojny. Ówczesny kanclerz Niemiec Theobald von Bethmann-Hollweg podsumował to następująco:
“Naszym celem jest wprowadzenie w życie CENTRALNEJ EUROPEJSKIEJ UNII GOSPODARCZEJ ze wspólnymi przepisami celnymi obejmującymi Francję, Belgię, Holandię, Danię, Austro-Węgry, Polskę oraz ewentualnie Włochy, Szwecję i Norwegię.
Unia ta – pod przywództwem Niemiec – musi ustabilizować gospodarczą dominację Niemiec nad Europą Środkową.”
Chociaż Niemcy zostały pokonane, plan nie został odłożony. Zamiast tego, zaledwie dwie dekady później, stał się głównym celem gospodarczym drugiej wojny światowej. Dowodem na to był wspomniany wcześniej proces norymberski z lat 1947-1948 przeciwko kartelowi IG Farben. Omawiając zarzuty przeciwko Fritzowi ter Meerowi, jednemu ze starszych dyrektorów IG Farben, jego radca prawny przyznał, że koncepcja „Całkowitego Europejskiego Obszaru Gospodarczego” ukształtowała wojenne cele jego klienta.
Dalsze dowody rzeczywistych celów gospodarczych i politycznych drugiej wojny światowej można znaleźć w książce z 1941 r. autorstwa Arno Söltera, szefa nazistowskiego „Centralnego Instytutu Badawczego ds. Gospodarki Krajowej i Gospodarki Wielkiej Sfery” w Dreźnie (Niemcy). Instytut Söltera był jednym z oficjalnych biur planowania gospodarczego koalicji nazistów i IG Farben. Jego książka zatytułowana „Kartel Wielkiej Sfery – Instrument Przemysłowego Porządku Rynkowego w Nowej Europie” przedstawia plan tego, co później stanie się strukturą Unii Europejskiej (UE). Sölter szczegółowo opisuje takie pojęcia, jak „Komisja Europejska – niewybieralny organ wykonawczy Europy – oraz system tak zwanych „dyrektyw”, poprzez które egzekwowane są prawa kontynentu.
Po II wojnie światowej główni architekci przyszłej UE zostali zwerbowani spośród tych samych technokratów, którzy opracowali plany powojennej Europy kontrolowanej przez nazistowskie Niemcy. Jednym z najbardziej znanych był Walter Hallstein, prawnik, który reprezentował rząd nazistowski w oficjalnych negocjacjach państwowych. Pomimo publicznego poparcia norymberskich ustaw rasowych, które wykluczyły niemieckich Żydów z obywatelstwa Rzeszy i zabraniały im zawierania małżeństw z osobami pochodzenia niemieckiego lub pokrewnego, w 1958 r. Hallstein został mianowany przewodniczącym założycielem Komisji Europejskiej.
Historia się powtarza
Kiedy zrozumie się ukrytą historię, na której zbudowana jest Unia Europejska, od razu widać większe zagrożenia związane z kryzysem na Ukrainie. Dziś, podobnie jak w przeszłości, ekspansja rynków globalnych dla największych międzynarodowych korporacji pozostaje centralnym elementem celów UE. Nie jest zatem przypadkiem, że najgłośniejsze głosy w dążeniu do wojny pochodzą z Niemiec i Francji, przy wsparciu Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Razem są to cztery najbogatsze i najpotężniejsze kraje eksportujące farmaceutyki.
Nic więc dziwnego, że szefowa Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen odpowiedziała na odkrycie wariantu Omicron, mówiąc, że nadszedł czas, aby rozważyć wprowadzenie obowiązkowych szczepień przeciwko COVID-19 w Europie. Jej wypowiedź nie była bynajmniej kwestią ochrony obywateli Europy, lecz raczej ochrony przyszłości przemysłu farmaceutycznego i zwiększenia jego zysków. Każdy, kto ma co do tego wątpliwości, powinien po prostu zadać sobie pytanie, dlaczego europejskie plany dotyczące paszportów szczepionek były już gotowe 20 miesięcy przed pandemią COVID-19. Tak jak architekci Unii Europejskiej w przeszłości, tak i ich następcy dziś prowadzą długą grę. Dlatego zapobieganie wojnie dzisiaj oznacza przede wszystkim zapobieganie powtórzeniu się historii.
Aby dowiedzieć się więcej o historii omawianej w tym artykule, przeczytaj książkę „Nazistowskie korzenie brukselskiej UE” .
Polecam również artykuł: “Ci, którzy nie pamiętają przeszłości, skazani są na jej powtarzanie” – George Santayana
