Dyrektor NHS ujawnia – szpitale fałszowały przyczyny zgonów, aby zawyżyć liczby związane z pandemią COVID!

Przed pandemią COVID-19 cztery rodzaje zapalenia płuc łącznie stanowiły główną przyczynę zgonów w Wielkiej Brytanii. W nowo wdrożonym systemie Medical Examiner System do poświadczania zgonów, Medical Examiner poświadczał wszystkie rodzaje zgonów z powodu zapalenia płuc jako zgony z powodu COVID-19, powiedział były dyrektor End-of-Life Care.

W sobotę Sai, były dyrektor NHS End-of-Life Care, napisał na Twitterze wątek, w którym między innymi przedstawił osobistą relację ze zmian w systemie zgłaszania zgonów wprowadzonych w NHS:

“Kiedy cztery różne choroby [są] zgrupowane i teraz nazywane są COVID-19, nieuchronnie zobaczysz COVID-19 z ogromną śmiertelnością. Media głównego nurtu donosiły o ogromnym wzroście liczby zgonów z powodu COVID-19 w związku z wprowadzeniem systemu Medical Examiner System.”

Pacjenci przyjmowani i umierający z powodu bardzo powszechnych schorzeń, takich jak podeszły wiek, zawały mięśnia sercowego, schyłkowa niewydolność nerek, krwotoki, udary, POChP i rak itp. byli teraz certyfikowani jako COVID-19 za pośrednictwem Systemu Egzaminów Medycznych.

“Szpitale przełączały się z i do systemu Medical Examiner i systemu sprzed pandemii, kiedy im się to podobało. Kiedy trzeba było zwiększyć liczbę zgonów spowodowanych COVID-19, szpital przełączał się na system Medical Examiner System“.

Ponadto “szpitale były zachęcane do zgłaszania zgonów spowodowanych COVID-19 w porównaniu do normalnych zgonów, ponieważ rząd płacił szpitalom dodatkowe pieniądze za każdy zgłoszony zgon spowodowany COVID-19” – powiedział Sai. “Nie mam wątpliwości, że rząd zaplanował całą pandemię od 2016 roku, kiedy to po raz pierwszy zaproponował zmianę w medycznym poświadczaniu zgonów”.

Wątek Sai można przeczytać na Twitterze TUTAJ lub w aplikacji Thread Reader TUTAJ. W przypadku usunięcia go z Twittera, skopiowaliśmy wątek poniżej i załączyliśmy kopię pdf na końcu tego artykułu. W dalszej części artykułu numer na początku akapitu odnosi się do numeru tweeta w wątku.

Prawda o pandemii COVID-19 od wewnątrz NHS (były dyrektor ds. opieki paliatywnej w jednym z największych szpitali w Wielkiej Brytanii)
W 2016 r. brytyjski rząd zaproponował i pilotażowo wprowadził zmianę w procesie poświadczania zgonów we wszystkich szpitalach w Wielkiej Brytanii. Poniżej link do dokumentu Departamentu Zdrowia (“DoH”):

Reforma certyfikacji zgonów: Wprowadzenie kontroli przez lekarzy orzeczników, Departament Zdrowia, maj 2016 r.

& 4. Dokument DoH proponował przejście na system “Medical Examiner” (“ME”) i został wysłany do wielu różnych odbiorców w celu uzyskania opinii i konsultacji. System ME był już pilotowany w dwóch szpitalach na północy. Wyniki konsultacji znajdują się poniżej:

Wprowadzenie lekarzy orzeczników i reformy poświadczania zgonu w Anglii i Walii: Odpowiedź rządu na konsultacje, Departament Zdrowia i Opieki Społecznej, czerwiec 2018 r.

Przed pandemią COVID-19 proces poświadczania zgonu wymagał, aby lekarze leczący pacjenta stawili się w Bereavement Services/Patient Affairs w celu omówienia zgonu i: a) skierowania zgonu do koronera lub b) wystawienia zaświadczenia lekarskiego o przyczynie zgonu (“MCCD”).
MCCD określa przyczynę zgonu. Podaje się w nim przyczynę bezpośrednią (1a) lub przyczynową (1b) (1c) (1d) wraz z chorobami współistniejącymi (niebędącymi bezpośrednią przyczyną zgonu) wpisanymi w punkcie (2) MCCD. MCCD jest tylko prawdopodobną przyczyną zgonu, nie jest ostateczną.
Jedynym ostatecznym sposobem ustalenia dokładnej i prawdopodobnej przyczyny zgonu jest skierowanie zmarłego pacjenta do HM Coroner (jeśli spełnione są określone kryteria), aby HM Coroner zaakceptował i zajął się sprawą, co skutkuje przeprowadzeniem sekcji zwłok (“PM”) przez histopatologa.
Gdy zgon jest postrzegany jako naturalny i nie ma w nim nic niestosownego, MCCD jest wypisywany przez lekarza prowadzącego zmarłego pacjenta. Zazwyczaj jest to lekarz F1, F2, SHO lub rejestrator. Rzadko zdarza się, aby uczestniczył w tym konsultant, ale to on ustala przyczynę zgonu.
W NHS istnieje ścisła hierarchia szpitalna dla lekarzy. Jest ona następująca – od najniższej do najwyższej rangi: Foundation Year 1 (FY1), Foundation Year 2 (FY2), Senior House Officer (SHO), Registrar (Reg), Consultant, Clinical Lead, Medical Director.
Młodsi lekarze bardzo rzadko zabierają głos lub rzucają wyzwanie swoim przełożonym. Decyzja seniora jest postrzegana jako ostateczna i zostanie wykonana bez wahania lub kwestionowania.
W ciągu mojego 5,5-letniego doświadczenia w opiece u schyłku życia widziałem tylko jednego młodszego lekarza, który nie zgadzał się z proponowaną przyczyną śmierci i zakwestionował decyzję swojego konsultanta.
Przy liczbie zgonów, które mają miejsce w szpitalu, jak można sobie wyobrazić, istnieje wiele różnic w odniesieniu do przyczyn śmierci, ponieważ mamy wielu różnych lekarzy piszących MCCD i wymyślających różne potencjalne choroby w różnych zamówieniach.
Proponowany system ME zmieniłby to, ponieważ rząd zatrudniłby i opłacił jednego lekarza sądowego, który siedziałby w każdym szpitalu i pisał wszystkie MCCD dla wszystkich zmarłych pacjentów. To skutecznie wyeliminowałoby wszelkie różnice w przyczynach śmierci.
W 2016 roku, kiedy dowiedziałem się o tej propozycji, pracowałem jako urzędnik ds. opieki nad osobami zmarłymi w szpitalu w centrum Londynu. Moim mentorem / kierownikiem liniowym w tym czasie była była naczelna pielęgniarka, która zarządzała usługami żałobnymi, a wszystkie zgony szpitalne były kontrolowane przez nią i jej dział.
Zasadniczo mieliśmy ogromną władzę w zakresie podejmowania decyzji, ponieważ przeglądaliśmy wszystkie notatki pacjentów po śmierci pacjenta i zasadniczo prowadziliśmy i doradzaliśmy lekarzom, co należy napisać w odniesieniu do MCCD lub Coroners Referral.
Osobiście uważam, że nasza rola polegała na siedzeniu z boku i działaniu w najlepszym interesie zmarłego pacjenta (i jego rodziny), ale także na ochronie szpitala i naszych lekarzy przed potencjalnymi zaniedbaniami.
Jak można sobie wyobrazić, przez lata stoczono wiele bitew o decyzje dotyczące przyczyny śmierci pacjenta lub skierowania do koronera z ogromną [liczbą] lekarzy.
F2 i SHO byli szczególnie najgorsi, jeśli chodzi o arogancję wiedzy o tym, co powinno być napisane na MCCD lub stwierdzenie, że pacjent nie musi być kierowany do koronera (często twierdząc, że ich konsultant wydał im instrukcje).
Warto zauważyć, że konsultanci są również tylko ludźmi i czasami mogą się mylić. Musimy pamiętać, że ich następcą w hierarchii jest kierownik kliniczny, a następnie dyrektor medyczny. Którzy mają znacznie większe doświadczenie i wiedzę.
Kiedy zapytałem mojego mentora w 2016 roku, jak zmieni się system ME, powiedziano mi, że usługi żałobne / sprawy pacjentów staną się czysto administracyjne, a ocena kliniczna spadnie na lekarza orzecznika.
Władza i podejmowanie decyzji w odniesieniu do MCCD/Coroners Referrals zostały odebrane nie tylko lekarzom prowadzącym, ale także Bereavement Services/Patient Affairs/Bereavement Officers/Bereavement Service Managers/Directors of End-of-Life Care.
Uprawnienia decyzyjne zostały przekazane wyłącznie lekarzowi orzecznikowi, który nie był zaangażowany w leczenie pacjenta podczas przyjęcia do szpitala.

Przyjąłem wszystkie te informacje w tamtym czasie i zdobyłem jak najwięcej wiedzy od mojego mentora / kierownika liniowego.

W 2016 roku zdecydowałem się również na zmianę miejsca pracy i skorzystałem z możliwości zarządzania własnymi usługami żałobnymi w jednym z największych szpitali w całej Wielkiej Brytanii. Średnio nadzorowałem MCCD/Coroner Referrals dla około 1750 zgonów rocznie.
Nawiązałem bardzo bliskie relacje robocze i przyjaźń z jednym z dyrektorów medycznych (lekarzem o najwyższej randze w szpitalu). Było to szczególnie pomocne, gdy musiałem kwestionować lekarzy w odniesieniu do skierowań MCCD / koronerów.
Awansując na stanowisko dyrektora ds. opieki u schyłku życia, zaangażowałem się w raportowanie wskaźników śmiertelności, przeprowadzanie przeglądów śmiertelności i tworzenie polityki szpitala. Rozwinąłem również doskonałą współpracę z koronerem, który nadzorował nasz szpital.
HM Coroner ma prawo do zbadania każdego szpitala w odniesieniu do zgonu lub kilku zgonów. Może pojawić się niewielki problem, ponieważ koroner ma lojalność wobec Korony i rządu.
Kiedy zgon jest zgłaszany koronerowi, wcześniej było to zgłaszane [telefonicznie] przez lekarza prowadzącego. Przeprowadzono dyskusję z biurem koronera, a bezpośredni wynik i instrukcje pochodziły z biura koronera, za pośrednictwem koronera HM (za pośrednictwem połączenia telefonicznego).
Istnieje zasadnicza wada [w] tym systemie, ponieważ nie ma dokumentacji decyzji i instrukcji od koronera. Jest to przekazywane ustnie. Bez dokumentacji elektronicznej zawsze jest miejsce na błąd.
Każdy szpital i koroner mają inny system zgłaszania zgonów. Osobiście podjąłem decyzję o zabezpieczeniu mojego szpitala i funduszu powierniczego, opracowując elektroniczny formularz skierowania do koronera, który zaproponowałem naszemu koronerowi i opracowałem po uzyskaniu jego zgody.
Mieliśmy teraz dokumentację każdego zgłoszonego zgonu i każdego wyniku.

Zgłaszając zgon, koroner przyjrzy się proponowanej przyczynie zgonu i zaakceptuje ją lub odrzuci przyczynę zgonu i zajmie się sprawą (śmiercią pacjenta), prowadząc do dochodzenia lub postępowania przed sądem pierwszej instancji.

W 2019 roku nasz dyrektor medyczny przyszedł pewnego ranka do mojego biura i oświadczył, że zarząd szpitala podjął decyzję o przejściu na system Medical Examiner.

Usłyszenie słów “ME System” było masywnym przypadkiem Déjà vu (rozmowa z moim mentorem w 2016 roku).

Wiedziałem dokładnie, czym jest system ME, ale zamiast tego postanowiłem udawać głupka i zapytać, czym dokładnie jest system ME i co to oznacza dla naszej służby, mojego personelu i naszych ról. Wszystko, o czym wspomniał mi tego dnia dyrektor medyczny, było kopią tego, co już wiedziałem.
Wiedziałem, że mój czas w End-of-Life Care dobiegł końca. Osiągnąłem szczyt i nie było już dla mnie żadnego postępu. Utrata wszelkiej władzy i decyzyjności na rzecz jakiegokolwiek ME przychodzącego do szpitala nie przemawiała do mnie. Podjąłem już decyzję, że muszę odejść.
Szukając nowego wyzwania i doświadczenia, w 2019 roku przeniosłem się do innego dużego szpitala w centrum Londynu, tym razem zajmując się zarządzaniem operacyjnym. Byłem odpowiedzialny za zarządzanie operacyjne nefrologią, reumatologią, dermatologią oraz diabetologią i endokrynologią.
Pamiętam, że w styczniu 2020 roku usłyszałem o pierwszym przypadku COVID-19 w naszym szpitalu, z pacjentem przybywającym z Chin i wchodzącym na nasz ostry dyżur. A&E został zamknięty i oczyszczony parą tego dnia, pamiętam moment, w którym o tym usłyszałem.
W moim umyśle postrzegałem doniesienia o COVID-19 w mediach jako nic więcej niż ptasią grypę lub Ebolę, które wywołały panikę, ale minęły. Nie martwiłem się w najmniejszym stopniu.

Sprawy zaczęły się nasilać w lutym 2020 roku, mniej więcej w czasie, gdy wyjeżdżałem na wakacje.

Ze względu na doniesienia mediów, kupiłem maski N95 jako środek ostrożności na moją podróż i podarowałem je moim rodzicom i młodszej siostrze. Byłem szczęśliwy, że miałem okazję spędzić kilka dni na Sri Lance na weselu, a następnie prawie cały miesiąc w Australii (marzec 2020).
Obserwowałem, jak narracja o śmiertelnej chorobie zakaźnej rosła z każdym mijającym dniem. Podjąłem decyzję o skróceniu wakacji o kilka dni, aby upewnić się, że wrócę do rodziny i nie utknę w Australii.
Po powrocie do Wielkiej Brytanii pod koniec marca 2020 r. jedną z natychmiastowych rzeczy, które rzuciły mi się w oczy, był brak jakiegokolwiek monitorowania temperatury lub przesłuchań na lotnisku Heathrow. Wydawało się to dziwne w przypadku potencjalnie śmiertelnej choroby zakaźnej, która rozprzestrzeniała się na całym świecie.
Było to szczególnie dziwne, ponieważ Sri Lanka i Australia przesłuchały mnie / sprawdziły temperaturę po przylocie, a nawet Singapur monitorował temperaturę podczas tranzytu.
Moja matka właśnie wyzdrowiała z raka, mój ojciec miał ponad 70 lat, a moja młodsza siostra urodziła się z zespołem Downa i wieloma innymi schorzeniami. Miałem w rodzinie trzy osoby z grupy wysokiego ryzyka zakażenia COVID-19 i bałem się , że mogą zachorować na COVID-19.
Poprosiłem szpital, aby pozwolił mi pracować z domu. Odmówili. Nie zostałem uznany za osobę wysokiego ryzyka, chociaż mieszkałem wtedy z rodzicami. Musiałem pomóc mamie i siostrze. Szpital nie dbał o bezpieczeństwo swoich pracowników. Zmusili mnie do przyjścia do pracy.
Spędziłem dwa miesiące izolując się w swojej sypialni, prawie z niej nie wychodziłem z obawy przed rozprzestrzenieniem się choroby zakaźnej. Ani razu nie zastanawiałem się nad sytuacją, moim wcześniejszym doświadczeniem lub wiedzą, po prostu reagowałem na szał medialny. Byłem pełen paniki i stresu.
Pierwszą nieprawidłowością, jaką zauważyłem, było stwierdzenie przez rząd i media, że COVID-19 jest chorobą zakaźną. Jednak tuż przed wprowadzeniem pierwszej blokady zauważyłem, że rząd obniżył status COVID-19, stwierdzając, że nie jest już zakaźny.
Nie miało to dla mnie sensu. Dlaczego mielibyśmy się izolować, skoro obniżyli status? W kręgu moich znajomych było wielu lekarzy i dentystów. Wszyscy panikowali w tym czasie, mówiąc, że mają nieodpowiednie maski chirurgiczne i że potrzebują masek N95.
Maski N95 były postrzegane jako jedyny sposób, aby zapobiec zakażeniu pracowników medycznych COVID-19.

Prośba do społeczeństwa o noszenie masek chirurgicznych nie miała dla mnie sensu. Wirus mógłby się przez nie przedostać. Coś tu nie pasowało.

Skończyło się na spotkaniu i randce z lekarką FY1 (moją byłą przyjaciółką) około października 2020 roku. Przypadliśmy sobie do gustu, ponieważ różniła się od wszystkich innych lekarzy, z którymi wcześniej rozmawiałem o COVID-19. Ona również miała swoje podejrzenia i uważała, że nie jest on tak zaraźliwy, jak się o nim mówi.
Oboje zaczęliśmy powoli zdawać sobie sprawę, że COVID-19 był prawdziwą chorobą (ponieważ pojawiał się na zdjęciach rentgenowskich pacjentów), ale nie był wcale zakaźny, pomimo wszystkich doniesień w mediach.
Musiałem doświadczyć pracy w hotspocie COVID-19 i zobaczyć całą akcję na własne oczy. W marcu 2021 r. zrezygnowałem z pracy w szpitalu w centrum Londynu i skorzystałem z okazji, aby zarządzać A&E i AMU (Acute Medical Unit) w szpitalu w południowym Londynie.
6 miesięcy, które spędziłem pracując na A&E/AMU, potwierdziło wszystkie moje podejrzenia i doprowadziło do podjęcia decyzji o zakończeniu kariery w NHS.
Przez całe 6 miesięcy nie zostałem ani razu przebadany testem PCR, mimo że codziennie wchodziłem na oddziały pełne pacjentów z pozytywnym wynikiem COVID-19. Jednak byliśmy zobowiązani do wielokrotnego testowania podczas wizyty w innym kraju.
Wiadomo, że test PCR, którego NHS używał do badania pacjentów, daje fałszywie dodatnie wyniki. Zostało to wykazane w licznych badaniach, które można znaleźć w Internecie: Czy jesteś zakaźny, jeśli masz pozytywny wynik testu PCR na COVID-19? – Centrum Medycyny Opartej na Faktach, Centrum Medycyny Opartej na Faktach, 5 sierpnia 2020 r.
Jeśli pacjent uzyska pozytywny wynik testu PCR na obecność Covid-19, nie oznacza to, że jest zarażony. Jeśli zostanie ponownie przebadany, wynik testu może być ujemny. Jednak w NHS pacjenci są testowani tylko raz i pozostaje to w ich dokumentacji przez cały okres ich przyjęcia.
Polityka szpitali została zmieniona wraz z wdrożeniem systemu Medical Examiner System, aby zapewnić, że każdy pacjent, który zmarł w ciągu 30 dni od pozytywnego wyniku testu, będzie musiał mieć COVID-19 jako główną przyczynę śmierci. Zostało to uregulowane przez lekarza sądowego.
Najwyższą roczną przyczyną śmierci w każdym szpitalu przed COVID-19 jest zapalenie płuc. Zapalenie płuc jest chorobą układu oddechowego, podobnie jak COVID-19.
Zapalenie płuc można podzielić na 4 różne przyczyny śmierci: Odoskrzelowe zapalenie płuc, aspiracyjne zapalenie płuc, pozaszpitalne zapalenie płuc i szpitalne zapalenie płuc. Te cztery przyczyny, po zsumowaniu, zabijają największą liczbę osób rocznie przed pandemią.
Lekarz sądowy (jedna osoba w każdym szpitalu) poświadczał wszystkie zgony z powodu zapalenia płuc jako zgony z powodu COVID-19. Kiedy cztery różne choroby [są] zgrupowane i teraz nazywane są COVID-19, nieuchronnie zobaczysz COVID-19 z ogromną śmiertelnością.
Media głównego nurtu donosiły o tym ogromnym wzroście liczby zgonów z powodu COVID-19 w związku z wprowadzeniem systemu Medical Examiner System.
Pacjenci przyjmowani i umierający z powodu bardzo powszechnych schorzeń, takich jak podeszły wiek, zawał mięśnia sercowego, schyłkowa niewydolność nerek, krwotoki, udary, POChP i rak itp. byli teraz certyfikowani jako COVID-19 za pośrednictwem systemu Medical Examiner System.
Szpitale przełączały się do i z systemu Medical Examiner System i systemu sprzed pandemii, kiedy im się to podobało. Kiedy trzeba było zwiększyć liczbę zgonów z powodu COVID-19, szpital przełączał się na system Medical Examiner System.
W jednym tygodniu lekarzom mówiono, że muszą wypełnić MCCD, a w następnym tygodniu, że nie muszą wypełniać MCCD, ponieważ zajmuje się tym Medical Examiner.
Szpitale były zachęcane do zgłaszania zgonów spowodowanych COVID-19, a nie zwykłych zgonów, ponieważ rząd płacił szpitalom dodatkowe pieniądze za każdy zgłoszony zgon spowodowany COVID-19. System Medical Examiner zapewniał, że COVID-19 był uznawany za przyczynę śmierci.
Rząd wysyła roczny budżet NHS do funduszy podstawowej opieki zdrowotnej. Jest on dzielony na finansowanie szpitali i przychodni lekarskich. Zespół ds. kodowania klinicznego w każdym szpitalu przypisuje kody do każdego leczenia lub zgonu, dzięki czemu pieniądze są wypłacane szpitalom.
Każdy lekarz, który argumentował przeciwko COVID-19 jako przyczynie śmierci, był zastraszany i oczerniany. General Medical Council (“GMC”) prowadzi rejestr wszystkich lekarzy w Wielkiej Brytanii. Gwarantuje to, że istnieje obawa przed skreśleniem za wypowiadanie się przeciwko programowi.
GMC skutecznie kontroluje wszystkich lekarzy w Wielkiej Brytanii.

Nawet jeśli lekarz zdaje sobie sprawę z tego, co się dzieje i chce zabrać głos. Zastanowi się dwa razy, ponieważ ryzykowałby całą swoją karierę i wszystko, na co tak ciężko pracował.

Lekarze zasadniczo mają związane ręce, wielu z nich ma rodziny, dzieci, kredyty hipoteczne i gęby do wyżywienia. Gdybym był w ich sytuacji, dwa razy zastanowiłbym się nad zabraniem głosu w obawie przed usunięciem przez GMC i utratą wszystkiego.
Aplikacja NHS Track & Trace, która została wprowadzona, aby spróbować kontrolować rozprzestrzenianie się wirusa, nie dotyczyła pracowników służby zdrowia. Wszyscy zostaliśmy poproszeni o jej wyłączenie, ponieważ lekarze i personel izolujący się przez 14 dni zakłócali przepływ pacjentów, łóżka i wypisywanie pacjentów.
Każdy lekarz, z którym rozmawiałem na temat przyjęcia szczepionki przeciwko COVID-19, nalegał, aby odczekać pewien czas, zanim sam ją przyjmie, aby upewnić się, że jest bezpieczna.

Jak etyczne jest podawanie szczepionki pacjentom, ale nie przyjmowanie jej samemu?

Przez 12 lat pracy w NHS nigdy nie zdarzyło mi się, by lekarz nakłaniał społeczeństwo do przyjęcia szczepionki lub wywierał na nie wpływ. Jednak w mediach społecznościowych widziałem, jak bliscy przyjaciele, którzy byli lekarzami, zaczęli publikować w mediach społecznościowych, że przyjęli szczepionkę i że społeczeństwo powinno.
Nie zdziwiłbym się, gdyby lekarze byli zmuszani do promowania szczepionki przez swoich przełożonych lub gdyby otrzymywali za to korzyści finansowe.
Nie mam wątpliwości, że rząd planował całą pandemię od 2016 roku, kiedy to po raz pierwszy zaproponował zmianę w medycznym orzecznictwie zgonów.
Stres prowadzi do chorób. Panika prowadzi do tego, że ludzie wykonują wszelkie rozkazy i instrukcje wydawane im przez władze, takie jak długotrwałe używanie masek, co prowadzi do wzrostu liczby przyjęć do systemu NHS z powodu niedotlenienia i bakteryjnego zapalenia płuc.
Ścieżka leczenia NHS obejmowała umieszczanie pacjentów pod respiratorami. Istnieje 50% szans na śmierć z powodu samej tej decyzji klinicznej. Ile niewinnych osób zmarło z powodu decyzji klinicznej o umieszczeniu ich pod respiratorem.
Podczas obchodów (podczas których omawiany jest każdy przyjęty pacjent) codziennie widzieliśmy pacjentów przyjmowanych z powodu niepożądanych skutków przyjęcia szczepionki. Pacjenci tracili przytomność po przyjęciu szczepionki lub cierpieli na zakrzepy lub udary.
W NHS chodzi przede wszystkim o pieniądze i ich zarabianie. Bezpieczeństwo pacjenta nie wydawało się najważniejsze. Chodziło raczej o to, jak udostępnić więcej łóżek, aby kolejny pacjent mógł być leczony?
Pacjenci bez najbliższych krewnych są wypisywani do domów opieki z pakietami opieki. Nie mogę komentować tego, co działo się z tymi pacjentami w domach opieki podczas pandemii, ponieważ nie mam doświadczenia w ich wewnętrznym funkcjonowaniu.
Pacjenci są postrzegani jako pieniądze, nawet po śmierci, szpitale otrzymują pieniądze za każdy zgon. Czy istnieje rzeczywista troska o zdrowie i bezpieczeństwo pacjentów? Znam wielu lekarzy, którzy kierują się przede wszystkim pieniędzmi i zyskiem pieniężnym.
Powód, dla którego opuściłem NHS w 2021 roku

56-letni mężczyzna, przyjęty na ostry dyżur ze schyłkową niewydolnością nerek, w przeszłości regularnie poddawany dializom. Brak objawów oddechowych przy przyjęciu i brak temperatury. Jednak po przeprowadzeniu testu PCR…

Niestety, wynik testu jest pozytywny. Pozostaje to w jego rejestrze przez cały okres przyjęcia. Nasz szpital jest stosunkowo mały w porównaniu z innymi, w których pracowałem, w związku z czym nie mamy maszyny do dializy. Musimy pilnie przenieść tego pacjenta do innego szpitala, w przeciwnym razie pacjent umrze. Nasz lekarz prowadzący dzwoni do większych szpitali z aparatem do dializy, aby zorganizować przeniesienie pacjenta. Wszyscy lekarze odbierają telefon i pytają o status pacjenta w związku z COVID-19. Transfer zostaje odrzucony z powodu protokołu zakażenia COVID-19. Nasi lekarze ponownie powtarzają, że ten pacjent umrze bez dializy. Powiedziano nam, że nic nie można zrobić i że pacjent nie może zostać przyjęty do przeniesienia.

Ten dżentelmen zmarł bez dializy. Teraz proszę powiedz mi, co dzieje się w MCCD … 1a) Covid-19 2) Schyłkowa niewydolność nerek.

Nie został wpisany przez lekarza prowadzącego, który nie zgadzał się z tą przyczyną śmierci, ale przez lekarza sądowego, powołanego przez rząd i szpital.

Kiedy niewinni ludzie są zabijani przez skorumpowaną organizację i system, dla czystego zysku pieniężnego, nie mogę dłużej stać z boku i być tego częścią. Moja świadomość była jasna i nie chciałem już być tego częścią.

Jestem bardzo błogosławiony i szczęśliwy, że mogłem odejść. Byłem w stanie zabrać głos, ponieważ nie mam związanych rąk i nie jestem regulowany przez żadną organizację ani organ zarządzający. Wierzę w mówienie prawdy i robiąc to, jestem tylko narzędziem dla Boga.
Dołączyłem do NHS 12 lat temu, ponieważ chciałem pomagać potrzebującym, ale w momencie, gdy zdałem sobie sprawę, że już tego nie robię, nadszedł czas, abym odszedł.
Przepraszam wszystkich, jeśli powyższy wątek jest mylący w odniesieniu do terminologii lub jeśli nie można zrozumieć jego treści. Mam nadzieję, że przynajmniej będzie on zrozumiały dla moich kolegów lekarzy lub dziennikarzy, którzy chcieliby przekazać prawdę.
Byłbym bardzo wdzięczny, gdybyś pomógł rozpowszechnić tę prawdę i podnieść świadomość tego, co naprawdę działo się w NHS, publikując ponownie i oznaczając odpowiednie osoby, które Twoim zdaniem mogą pomóc w rozpowszechnianiu prawdy w tym wątku.

Thread-by-@TheOriginalSai-14-Jan-23 Pobierz

Źródło: https://expose-news.com/2024/09/21/nhs-director-blows-whistle-hospitals-fabricated-cause-of-death-to-inflate-covid-pandemic-numbers/