Po dwóch latach wojny w Ukrainie nadszedł czas na pokój: USA nie chce jednak dopuścić do rozmów pokojowych

Minęły dwa pełne lata od inwazji Rosji na Ukrainę, a ukraińskie siły rządowe wycofały się z Avdiivki, miasta, które po raz pierwszy zajęły od samozwańczej Donieckiej Republiki Ludowej (DRL) w lipcu 2014 roku. Położona zaledwie 10 mil od miasta Donieck, Avdiivka dała ukraińskim siłom rządowym bazę, z której ich artyleria bombardowała Donieck przez prawie dziesięć lat. Z przedwojennej populacji liczącej około 31 000 mieszkańców, miasto zostało wyludnione i pozostawione w ruinie.

Masowa rzeź po obu stronach w tej długiej bitwie była miarą strategicznej wartości miasta dla obu stron, ale jest także symbolem szokujących ofiar śmiertelnych tej wojny, która przerodziła się w brutalną i krwawą wojnę na wyniszczenie wzdłuż niemal statycznej linii frontu. Żadna ze stron nie osiągnęła znaczących korzyści terytorialnych w ciągu całego 2023 roku walk, przynosząc Rosji zaledwie 188 mil kwadratowych, czyli 0,1% powierzchni Ukrainy.

I podczas gdy to Ukraińcy i Rosjanie walczą i giną w tej wojnie na wyczerpanie, w której zginęło ponad pół miliona ludzi, to Stany Zjednoczone, wraz z niektórymi swoimi zachodnimi sojusznikami, stanęły na drodze do rozmów pokojowych. Tak było w przypadku rozmów między Rosją a Ukrainą, które odbyły się w marcu 2022 r., miesiąc po rosyjskiej inwazji, i tak jest w przypadku rozmów, które Rosja próbowała zainicjować ze Stanami Zjednoczonymi jeszcze w styczniu 2024 r.

W marcu 2022 r. Rosja i Ukraina spotkały się w Turcji i wynegocjowały porozumienie pokojowe, które powinno zakończyć wojnę. Ukraina zgodziła się stać krajem neutralnym między Wschodem a Zachodem, na wzór Austrii czy Szwajcarii, rezygnując z kontrowersyjnych ambicji członkostwa w NATO. Kwestie terytorialne dotyczące Krymu oraz samozwańczych republik Doniecka i Ługańska miałyby zostać rozwiązane pokojowo, w oparciu o samostanowienie ludności tych regionów.

Ale potem USA i Wielka Brytania interweniowały, aby przekonać prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego do porzucenia umowy o neutralności na rzecz długiej wojny w celu militarnego wyparcia Rosji z Ukrainy i odzyskania siłą Krymu i Donbasu. Przywódcy USA i Wielkiej Brytanii nigdy nie przyznali się przed własnym narodem do tego, co zrobili, ani nie próbowali wyjaśnić, dlaczego to zrobili.

Sabotowanie przez USA rozmów pokojowych nie powinno być zaskoczeniem. Tak duża część polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych podąża za tym, co powinno być już łatwo rozpoznawalnym i przewidywalnym wzorcem, w którym nasi przywódcy systematycznie okłamują nas na temat swoich decyzji i działań w sytuacjach kryzysowych, a zanim prawda staje się powszechnie znana, jest już za późno, aby odwrócić katastrofalne skutki tych decyzji. Tysiące ludzi przypłaciło to życiem, nikt nie został pociągnięty do odpowiedzialności, a uwaga świata przeniosła się na kolejny kryzys, kolejną serię kłamstw i następną krwawą rzeź, którą w tym przypadku jest Gaza.

Ale wojna na Ukrainie toczy się dalej, niezależnie od tego, czy zwracamy na nią uwagę, czy nie. Gdy Stanom Zjednoczonym i Wielkiej Brytanii udało się zakończyć rozmowy pokojowe i przedłużyć wojnę, wpadła ona w nierozwiązywalny schemat wspólny dla wielu wojen, w których Ukraina, Stany Zjednoczone i czołowi członkowie sojuszu wojskowego NATO byli zachęcani, lub można powiedzieć, zwodzeni, przez ograniczone sukcesy w różnych okresach, do ciągłego przedłużania i eskalacji wojny oraz odrzucania dyplomacji, pomimo stale rosnących, przerażających ludzkich ofiar wśród ludności Ukrainy.

Przywódcy USA i NATO powtarzają do znudzenia, że dozbrajają Ukrainę, aby zapewnić jej silniejszą pozycję przy “stole negocjacyjnym”, nawet jeśli wciąż odrzucają negocjacje. Po tym, jak jesienią 2022 roku Ukraina zyskała na popularności dzięki swoim ofensywom, przewodniczący Połączonych Szefów Sztabów USA generał Mark Milley publicznie wezwał do “wykorzystania chwili” i powrotu do stołu negocjacyjnego z pozycji siły, na którą czekali przywódcy NATO. Francuscy i niemieccy przywódcy wojskowi byli podobno jeszcze bardziej stanowczy, że ten moment będzie krótkotrwały, jeśli nie uda im się go wykorzystać.

Mieli rację. Prezydent Biden odrzucił wezwania swoich doradców wojskowych do wznowienia dyplomacji, a nieudana ofensywa Ukrainy w 2023 r. zmarnowała jej szansę na negocjacje z pozycji siły, poświęcając o wiele więcej istnień ludzkich, aby pozostawić Ukrainę słabszą niż wcześniej.

13 lutego 2024 r. moskiewskie biuro Reutersa poinformowało, że Stany Zjednoczone odrzuciły niedawno nową rosyjską propozycję wznowienia negocjacji pokojowych. Wiele rosyjskich źródeł zaangażowanych w tę inicjatywę powiedziało agencji Reuters, że Rosja zaproponowała bezpośrednie rozmowy ze Stanami Zjednoczonymi w celu zawieszenia broni wzdłuż obecnej linii frontu wojny.

Po tym, jak w marcu 2022 r. rosyjskie porozumienie pokojowe z Ukrainą zostało zawetowane przez USA, tym razem Rosja zwróciła się bezpośrednio do Stanów Zjednoczonych zanim zaangażowała Ukrainę. Odbyło się spotkanie pośredników w Turcji i spotkanie sekretarza stanu Blinkena, dyrektora CIA Burnsa i doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego Sullivana w Waszyngtonie, ale rezultatem było oświadczenie Sullivana, że USA są skłonne omówić inne aspekty stosunków amerykańsko-rosyjskich, ale nie pokój na Ukrainie.

I tak wojna toczy się dalej. Rosja nadal wystrzeliwuje 10 000 pocisków artyleryjskich dziennie wzdłuż linii frontu, podczas gdy Ukraina może wystrzelić tylko 2 000.

Europejska inicjatywa z marca 2023 r., mająca na celu wyprodukowanie miliona pocisków dla Ukrainy w ciągu roku, nie powiodła się, produkując jedynie około 600 000 sztuk. Miesięczna produkcja pocisków w USA w październiku 2023 r. wyniosła 28 000 pocisków, a docelowo 37 000 miesięcznie do kwietnia 2024 r. Stany Zjednoczone planują zwiększyć produkcję do 100 000 pocisków miesięcznie, ale potrwa to do października 2025 roku.

Tymczasem Rosja produkuje już 4,5 mln pocisków artyleryjskich rocznie. Jak to możliwe, że Rosja wydała mniej niż jedną dziesiątą budżetu Pentagonu w ciągu ostatnich 20 lat, będąc w stanie wyprodukować 5 razy więcej pocisków artyleryjskich niż Stany Zjednoczone i ich sojusznicy z NATO razem wzięci?

Richard Connolly z RUSI wyjaśnił dla Guardiana, że podczas gdy kraje zachodnie sprywatyzowały swoją produkcję broni i zlikwidowały “nadwyżkę” zdolności produkcyjnych po zakończeniu zimnej wojny w interesie zysków korporacyjnych, “Rosjanie… dotowali przemysł obronny, a wielu powiedziałoby, że marnowali pieniądze na wypadek, gdyby pewnego dnia musieli być w stanie go zwiększyć. Tak więc do 2022 r. było to ekonomicznie nieefektywne, a potem nagle okazało się, że było to bardzo sprytne planowanie”.

Prezydent Biden chciał wysłać więcej pieniędzy na Ukrainę – aż 61 miliardów dolarów – ale nieporozumienia w Kongresie USA między ponadpartyjnymi zwolennikami Ukrainy a frakcją republikańską sprzeciwiającą się zaangażowaniu USA wstrzymały fundusze. Ale nawet jeśli Ukraina miała niekończące się zastrzyki zachodniej broni, ma poważniejszy problem: wielu żołnierzy, których zwerbowała do walki w tej wojnie w 2022 r., zostało zabitych, rannych lub schwytanych, a jej system rekrutacji jest nękany korupcją i brakiem entuzjazmu dla wojny wśród większości jej mieszkańców.

W sierpniu 2023 r. rząd zwolnił szefów rekrutacji wojskowej we wszystkich 24 regionach kraju po tym, jak stało się powszechnie wiadomo, że systematycznie domagali się łapówek, aby umożliwić mężczyznom uniknięcie rekrutacji i uzyskanie bezpiecznego wyjazdu z kraju. Kanał Open Ukraine Telegram poinformował: “Wojskowe biura rejestracji i rekrutacji nigdy wcześniej nie widziały takich pieniędzy, a dochody są równomiernie rozdzielane pionowo do góry”.

Ukraiński parlament debatuje obecnie nad nową ustawą o poborze do wojska, z systemem rejestracji online obejmującym osoby mieszkające za granicą i karami za niezarejestrowanie się lub niezgłoszenie do wojska. Parlament przegłosował już poprzednią ustawę, którą posłowie uznali za zbyt drakońską, a wielu obawia się, że przymusowy pobór doprowadzi do bardziej powszechnego oporu przed poborem, a nawet obalenia rządu.

Ołeksij Arestowycz, były rzecznik prezydenta Zełenskiego, powiedział portalowi Unherd, że źródłem ukraińskiego problemu z rekrutacją jest to, że tylko 20% Ukraińców wierzy w antyrosyjski ukraiński nacjonalizm, który kontroluje ukraińskie rządy od czasu obalenia rządu Janukowycza w 2014 roku. “A co z pozostałymi 80%?” – zapytał prowadzący wywiad.

“Myślę, że dla większości z nich ich ideą jest kraj wielonarodowy i wielokulturowy” – odpowiedział Arestowycz. “A kiedy Zełenskij doszedł do władzy w 2019 roku, głosowali za tą ideą. Nie sformułował tego konkretnie, ale to właśnie miał na myśli, kiedy powiedział: “Nie widzę różnicy w ukraińsko-rosyjskim konflikcie językowym, wszyscy jesteśmy Ukraińcami, nawet jeśli mówimy różnymi językami””.

“I wiesz”, kontynuował Arestovych, “moją wielką krytyką tego, co wydarzyło się na Ukrainie w ciągu ostatnich lat, podczas emocjonalnej traumy wojennej, jest ta idea ukraińskiego nacjonalizmu, która podzieliła Ukrainę na różnych ludzi: ukraińskojęzycznych i rosyjskojęzycznych jako drugą klasę ludzi. To główna niebezpieczna idea i gorsze zagrożenie niż rosyjska agresja wojskowa, ponieważ nikt z tych 80% ludzi nie chce umierać za system, w którym są ludźmi drugiej kategorii”.

Polityka wojenna USA na Ukrainie opiera się właśnie na takiej stopniowej eskalacji od wojny zastępczej do wojny na pełną skalę między Rosją a Stanami Zjednoczonymi, która jest naznaczona ryzykiem wojny nuklearnej. Nie zmieniło się to od dwóch lat i nie zmieni się, dopóki nasi przywódcy nie przyjmą radykalnie innego podejścia. Wymagałoby to poważnej dyplomacji, aby zakończyć wojnę na warunkach, na które Rosja i Ukraina mogą się zgodzić, tak jak zrobiły to w przypadku umowy o neutralności z marca 2022 roku.

Źródło: https://www.globalresearch.ca/after-two-years-war-ukraine-time-peace/5850293