Przyjęto pakt ONZ na rzecz przyszłości; będzie on służył tym samym autorytarnym i dochodowym celom, co pandemia COVID-19

W niedzielę 22 września 2024 roku uczestnicy otwarcia dwudniowego Szczytu Przyszłości Organizacji Narodów Zjednoczonych (“ONZ”) przyjęli Pakt dla Przyszłości (“Pakt”) w drodze konsensusu.

“Bez poważnej i niezależnej oceny skandalicznej reakcji na pandemię COVID-19 i bez uznania technicznych, doradczych i moralnych niepowodzeń ONZ, należy założyć, że każdy program będzie służył tym samym autorytarnym, a dla partnerów ONZ bardzo dochodowym celom” – piszą dr Thi Thuy Van Dinh i dr David Bell.

Los paktu na szczycie ONZ był kwestionowany do ostatniej chwili. Według ABC News, napięcie było tak duże, że sekretarz generalny ONZ Antonio Guterres miał trzy przygotowane przemówienia, jedno do zatwierdzenia, jedno do odrzucenia i jedno, gdyby sprawy nie były jasne, powiedział rzecznik ONZ Stephane Dujarric.

“Nikt nie jest zadowolony z tego paktu” – powiedział wiceminister spraw zagranicznych Rosji, Siergiej Wierszynin.

Siedem krajów głosowało przeciwko przyjęciu paktu: Rosja, Nikaragua, Iran, Sudan, Białoruś, Korea Północna i Syria. Ponadto 15 krajów wstrzymało się od głosu, w tym Chiny, Kuba, Irak, Laos, Malezja, Pakistan i Sri Lanka.

Przed wczorajszym ogłoszeniem ONZ, Brownstone Institute opublikował artykuł autorstwa dr Thi Thuy Van Dinh i dr Davida Bella. Jest to piąty i ostatni z serii artykułów przeglądających plany ONZ i jej agencji opracowujących i wdrażających agendę Szczytu Przyszłości. Artykuły z tej serii można znaleźć, klikając poniższe hiperłącza:

Część I: ONZ dusi narody współczuciem
Część II: Zielona agenda ONZ wywoła głód
Część III: ONZ zaprasza swoich przyjaciół na kolację
Część IV: Trzy nowe pakty do zatwierdzenia na szczycie ONZ
Część V: Machina ONZ przeciwko prawom człowieka

W najnowszym artykule, część V, autorzy analizują machinę ONZ przeciwko prawom człowieka, argumentując, że oderwała się ona od swojego pierwotnego celu służenia “ludziom”, a zamiast tego priorytetowo traktuje własne interesy i programy. Autorzy zwracają uwagę na plany ONZ dotyczące Szczytu Przyszłości, który może zostać przyjęty przez przywódców politycznych, którzy jeszcze nie stanęli przed sądem za popełnienie zbrodni przeciwko ludzkości.

Poniżej znajduje się podsumowanie części V serii dr Thi Thuy Van Dinh i dr Davida Bella na temat planów osób wdrażających agendę Szczytu Przyszłości.

Mechanizm praw człowieka ONZ, obejmujący organy traktatowe, mechanizmy oparte na Karcie i organy nadzorcze Międzynarodowej Organizacji Pracy (“MOP”), ma na celu promowanie i ochronę praw człowieka. Jednak mechanizm ten stał się nieskuteczny w odniesieniu do praw zmarginalizowanych populacji, argumentują autorzy.

Liczne zgromadzenia ONZ, z pomocą korporacyjnych mediów, są pięknie napisane, zainscenizowane i zagrane – “Tylko “my, naród”, nie jesteśmy tam obecni” – stwierdzili autorzy.

“Niegdyś zbudowany na założeniu poprawy ludzkiego życia, praw i środków do życia, system stał się przyczyną samą w sobie, powtarzając w kółko te same puste przesłania i obłudne obietnice, i zawsze się rozwijając. Zawsze istnieją ważne powody, by wydawać pieniądze innych.”

Dr Van Dinh i dr Bell zwracają uwagę, że pomimo preambuły Karty Narodów Zjednoczonych podkreślającej “My, Narody”, organizacja ta w coraz większym stopniu centralizuje władzę, ograniczając prawa jednostki.

Zasady założycielskie ONZ, potwierdzone na Światowym Szczycie w 2005 roku, podkreślały zobowiązanie do “aktywnej ochrony i promowania wszystkich praw człowieka” oraz do włączenia praw człowieka do głównego nurtu systemu ONZ. Wydaje się jednak, że obecna machina ONZ odeszła od tych ideałów. Stała się ona oderwana od ludzi, którym powinna służyć.

Zwracają oni uwagę na artykuł 29 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka (“UDHR”), który zezwala na ograniczanie wolności ze względu na “moralność, porządek publiczny i ogólny dobrobyt”, kontrastując to z amerykańską Kartą Praw (Bill of Rights), która chroni indywidualne wolności, aby powstrzymać despotyczny rząd przed unieważnieniem woli ludzi. “UDHR wyraźnie stwierdza, że ONZ, w swojej rosnącej determinacji do scentralizowania władzy w sobie, może [unieważnić wolę ludzi]” – powiedzieli dr Van Dinh i dr Bell.

Obaj autorzy twierdzą, że ONZ oderwała się od swojego mandatu w zakresie praw człowieka, co ma znaczące konsekwencje dla przyszłości ochrony praw człowieka. Oskarżają machinę ONZ o ignorowanie ogromnych szkód wyrządzonych podstawowym prawom i wolnościom miliardów osób pozbawionych głosu. Krytykują również reakcję ONZ na pandemię COVID-19, w szczególności oświadczenia Sekretarza Generalnego António Guterresa i Biura Wysokiego Komisarza ds. Praw Człowieka (“OHCHR”).

Praw Człowieka (“OHCHR”). W erze COVID-19 ONZ nie przestrzegała podstawowych praw człowieka, popierając środki ograniczające, takie jak blokady i mandaty dotyczące szczepionek, bez odpowiedniego rozważenia ich wpływu na wolności jednostki.

“My, Naród” nauczyliśmy się trudnej lekcji: Nasze życie i prawa nie były powodem powstania ONZ, ale podlegały jej i jej bogatym i potężnym partnerom” – stwierdzili obaj autorzy.

Podążając za przykładem Guterresa, Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka (“OHCHR”) nie broniło podstawowego prawa do odmowy szczepień, jak można by przypuszczać, że wymaga tego jego mandat.

W przesłaniu wideo z 8 grudnia 2021 r. skierowanym do Rady Praw Człowieka, Wysoka Komisarz ONZ ds. Praw Człowieka Michelle Bachelet stwierdziła, że dostęp do edukacji i przestrzeni publicznej uzależniony od statusu szczepień “może być akceptowalny”. Jest to sprzeczne z zasadami zapisanymi w PDPC i Kodeksie Norymberskim.

“Chociaż Bachelet uznała, że przymusowe zastrzyki są niedopuszczalne (“w żadnym wypadku nie należy przymusowo podawać ludziom szczepionki”), była całkowicie zadowolona z ograniczenia tego, co jest uważane za podstawowe prawa człowieka na mocy PDPC, w tym edukacji i uczestnictwa w życiu społecznym. Niezwykle dziwne było to, że nie zdefiniowała, czym są przymusowe szczepienia. Ogromna liczba ludzi na świecie przyjęła szczepionki, ponieważ grożono im utratą pracy lub utratą prawa do widywania się z członkami rodziny, uczęszczania do szkół, ponownego otwarcia działalności gospodarczej, a nawet leczenia. Czy z pewnością musi to oznaczać przymusowe zastrzyki w ramach jakiejkolwiek rozsądnej oceny ludzkich potrzeb?

Bachelet stwierdziła ponadto, że odpowiednie grzywny mogą być częścią konsekwencji prawnych dla odmawiających. Jej błędne argumenty opierały się prawdopodobnie na tak zwanym podejściu “większego dobra”, powszechnie kojarzonym w przeszłości z faszystowskimi i innymi totalitarnymi reżimami.

Kodeks Norymberski i UDHR o niewiążącym charakterze, choć kodyfikujące najwyższe wartości etyczne i moralne naszych społeczeństw, zostały opracowane po II wojnie światowej w celu ochrony jednostek na łasce władz, które bardzo często mają monopol na przemoc, kontrolę i karanie, jednocześnie nakazując swoim społeczeństwom poświęcenie dla “większego dobra” społeczności.”

Ogromne szkody dla podstawowych praw i wolności miliardów ludzi pozbawionych głosu zostały szybko pogrzebane, podczas gdy machina ONZ kontynuuje swoją działalność jak zwykle.

Przyszły program ONZ ma na celu rozszerzenie jej mandatu i finansowania na obszary takie jak sztuczna inteligencja i przyszłe pokolenia, bez uznania jej niepowodzeń podczas pandemii. ONZ powinna zbadać przestępstwa przeciwko przyszłym pokoleniom, takie jak dług publiczny, ubóstwo i brak edukacji.

“Bez poważnej i niezależnej oceny skandalicznej reakcji na pandemię COVID-19 oraz bez uznania technicznych, doradczych i moralnych błędów ONZ, należy zakładać, że jakikolwiek program będzie służył tym samym autorytarnym, a dla partnerów ONZ bardzo dochodowym celom.

[Pakt dla Przyszłości, Deklaracja dla Przyszłych Pokoleń i Global Digital Compact] prawdopodobnie zostaną przyjęte przez tych samych przywódców politycznych, którzy jeszcze nie stanęli przed sądem za popełnienie zbrodni przeciwko ludzkości na własnej ludności. Zgodnie z ich logiką, zbrodnie przeciwko prawom przyszłych pokoleń (długi narodowe, ubóstwo i brak edukacji) również powinny zostać zbadane.”

Dr Van Dinh i dr Bell doszli do wniosku, że machina ONZ stała się samolubnym systemem, ściśle współpracującym z tymi, którzy mają te same cele. Nie dba o to, czy “my, narody” zignorujemy jej szczyt, sprzeciwimy się mu, czy go przyjmiemy. Nie powinniśmy być częścią tego procesu – tylko jego podmiotami, ponieważ wykuwa on świat na podobieństwo tych, o których kiedyś myśleliśmy, że ich pokonaliśmy.

Źródło: https://expose-news.com/2024/09/23/uns-pact-for-the-future-is-adopted/