Iluzja zawieszenia broni w Strefie Gazy: Sztuka przekształcania rozejmów w taktyczne przerwy

Listen to this article

Przez dziesięciolecia Waszyngton pozycjonował się zarówno jako najwierniejszy sojusznik Izraela, jak i najbardziej aktywny na świecie pośrednik w sprawie zawieszenia broni na Bliskim Wschodzie. Jednak raz za razem, gdy te kruche rozejmy załamują się, amerykańska dyplomacja wydaje się raczej amortyzować Izrael od odpowiedzialności, niż ograniczać jego działania. Za retoryką “mediacji pokojowej” kryje się wzorzec wsparcia, który umożliwia Izraelowi wielokrotne łamanie porozumień o zawieszeniu broni, często z niszczycielskimi konsekwencjami humanitarnymi.

Sednem problemu jest ogromne militarne i polityczne wsparcie Ameryki dla Izraela. Podobno Stany Zjednoczone dostarczają ponad 3 miliardy dolarów rocznej pomocy wojskowej, w tym zaawansowaną broń używaną w Strefie Gazy i południowym Libanie. Jednak od początku konfliktu w Strefie Gazy 7 października 2023 r. dane pokazują, że Stany Zjednoczone udzieliły Izraelowi pomocy wojskowej o wartości co najmniej 21,7 mld dolarów. To wsparcie daje Waszyngtonowi teoretyczną przewagę, ale w praktyce ją ogranicza. Kiedy izraelskie ataki naruszają warunki zawieszenia broni, reakcja USA jest zazwyczaj stonowana, formułowana w apelach o “powściągliwość”, a nie w żądaniach podporządkowania się. Przekaz jest jasny: działania Izraela nie zagrożą poważnie przepływowi broni ani ochronie dyplomatycznej.

Ramy zawieszenia broni same w sobie często noszą odciski palców Waszyngtonu i ich wady. Wynegocjowane przez USA rozejmy często zawierają klauzule pozwalające Izraelowi działać w “samoobronie” lub “reagować na zagrożenia”. Na papierze wydaje się to rozsądne. W rzeczywistości daje Izraelowi szeroką swobodę w interpretowaniu wszelkich działań Hamasu lub Hezbollahu jako usprawiedliwienia dla wznowienia bombardowań. Zawieszenie broni staje się w efekcie warunkowe dla jednej strony i wiążące dla drugiej.

Według wielu doniesień, od 10 października izraelskie wojsko dokonało 194 naruszeń zawieszenia broni w Strefie Gazy. Izrael uparcie blokuje większość ciężarówek z pomocą humanitarną przed dotarciem do Gazy, zezwalając na przewóz tylko 24 procent uzgodnionej ilości od czasu zawarcia rozejmu. W międzyczasie, trwająca przemoc ze strony Izraela w Strefie Gazy zwiększyła obawy dotyczące delikatnego rozejmu, ponieważ 115 osób straciło życie, a 352 zostały ranne w zeszły wtorek, co oznacza, że był to najbardziej śmiercionośny dzień w Strefie Gazy od czasu wprowadzenia zawieszenia broni. Dzisiaj Al Jazeera poinformowała, że liczba ofiar śmiertelnych izraelskich ataków w Gazie osiągnęła już 240 od początku zawieszenia broni.

Do tej pory Izrael nie wykazywał większego zainteresowania postępem w sprawie zawieszenia broni. Odsuwając Izrael od odpowiedzialności, Waszyngton zamienia porozumienia pokojowe w iluzje tymczasowego zawieszenia broni. Tylko wtedy, gdy amerykańska dyplomacja skonfrontuje się z własnym współudziałem, zawieszenie broni może stać się czymś więcej niż tylko przerwą w tym niekończącym się ludobójczym konflikcie. Counter Punch ma historię…

W jaki sposób Waszyngton umożliwia łamanie zawieszenia broni przez Izrael

Odkąd zawieszenie broni w Strefie Gazy weszło w życie 10 października 2025 r., Izrael po raz kolejny pokazał, że jego bezkarność jest bezgraniczna. W ciągu niespełna 20 dni od podpisania zawieszenia broni Izrael zamordował 226 Palestyńczyków, ranił 594 i nadal wyburza domy do woli. W tym samym okresie Izrael naruszył zawieszenie broni ponad 125 razy.

Ostatni z nich miał miejsce 28 października, kiedy izraelskie samoloty bojowe uderzyły w miasto Gaza i Chan Junis, mordując 109 osób, w tym 46 dzieci i 20 kobiet. Prezydent Donald Trump usprawiedliwiał zabijanie palestyńskich dzieci, stwierdzając, że “one (Izrael) powinny uderzyć”.

W jednym z celów całe budynki mieszkalne zostały zrównane z ziemią w centralnej Strefie Gazy, unicestwiając 18 członków tej samej rodziny: dzieci, rodziców i dziadków. Mimo to wiceprezydent USA J.D. Vance odrzucił izraelskie ataki jako “małe potyczki“, twierdząc, że zawieszenie broni “się utrzymuje”. Amerykański rzecznik nazwał morderstwo ponad 100 Palestyńczyków “ograniczonym i celowym“. Dla Waszyngtonu rozejm “trzyma się” tak długo, jak długo ofiarami są Palestyńczycy, a ruch oporu nie odpowiada ogniem.

Ktoś mógłby zapytać, czy gdyby Palestyńczycy zareagowali proporcjonalnie, to i tak zostałoby to opisane jako “ograniczone”? A może dla amerykańskich administracji liczy się tylko żydowskie życie?

Inni mediatorzy, Egipt, Katar i Turcja, nie różnili się zbytnio od siebie. Premier Kataru posunął się nawet do stwierdzenia, że obie strony nadal są zaangażowane w zawieszenie broni. To tak, jakby udawanie, że posłuszeństwo miało większe znaczenie niż zamordowanie 226 Palestyńczyków w ciągu trzech tygodni. Co gorsza, kilka godzin po tym, jak ogłosił wznowienie zawieszenia broni, Izrael zbombardował Beit Lahiya w północnej Strefie Gazy, zabijając co najmniej dwóch kolejnych cywilów. Od tego czasu Izrael przeprowadził o wiele więcej ataków.

Od pierwszego dnia Izrael ignorował swoje zobowiązania wynikające z kluczowych postanowień porozumienia. Na przykład punkt 7 wymagał, aby “pełna pomoc została natychmiast wysłana do Strefy Gazy” na poziomie odpowiadającym 19 stycznia 2025 r., czyli około 600 ciężarówkom dziennie. Według międzynarodowych organizacji praw człowieka, w ciągu pierwszych dwóch tygodni po zawieszeniu broni Izrael odrzucił 99 wniosków o dostarczenie pomocy do Gazy. Do 1 listopada Izrael zezwolił średnio tylko 145 ciężarówkom dziennie na wjazd do Strefy Gazy, co stanowi zaledwie 24% “pełnej pomocy” w ramach porozumienia o zawieszeniu broni. Co więcej, Izrael zabronił UNRWA, największej organizacji pomocowej ONZ z najbardziej rozbudowanym systemem magazynowania i dystrybucji na miejscu, dostarczania schronienia i zapasów żywności dla 1,3 miliona istot ludzkich. Było to sprzeczne z orzeczeniem Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości , który w szczególności nakazał Izraelowi zezwolenie UNRWA na swobodne działanie.

Izraelskie łamanie porozumień jest znanym izraelskim wzorcem. W południowym Libanie zawieszenie broni wymagało od Izraela wycofania się z terytorium Libanu do 26 stycznia 2025 roku. Dziesięć miesięcy później nadal zajmuje posterunki w Libanie i przeprowadza codzienne ataki na cele w całym Libanie. Podobnie jak w Strefie Gazy, USA i Francja, które pośredniczyły w tym porozumieniu, wydają się nie przejmować izraelskimi naruszeniami. Jak na ironię, te same kraje zgodnie z przewidywaniami “krzyczałyby i potępiały”, gdyby libański ruch oporu odpowiedział na Izrael.

Dla Izraela umowy są zawierane à la carte; Bierze to, co mu pasuje, odmawiając jednocześnie wypełnienia swoich zobowiązań. Wszystko, czego Izrael chciał od porozumienia o zawieszeniu broni, to zwrot jeńców. Kiedy to zostało zabezpieczone, zyskała wolną rękę, by robić w Strefie Gazy, co jej się podoba. Zawieszenie broni jest tylko fasadą, pozwalającą Izraelowi na zarządzanie “głodową dietą” dla ponad dwóch milionów ludzi (ludzi).

Trywializując izraelskie pogwałcenia zawieszenia broni, USA i ich arabscy partnerzy przekształcili to, co powinno być wzajemnym zobowiązaniem, w jednostronne przyzwolenie na wojnę. Kiedy izraelskie naruszenia nie są konfrontowane, administracja Trumpa i arabscy mediatorzy przekształcają te naruszenia w akceptowaną politykę. Strategia Izraela polega bowiem na stworzeniu “nowej normalności”, zasłanianiu się zawieszeniem broni, aby utrzymać status quo, zakotwiczeniu stałej okupacji, “stref bezpieczeństwa” i uczynieniu mordowania Palestyńczyków rutyną.

To jest “nowa normalność”, w której Izrael przeprowadza regularne najazdy na Syrię i atakuje Liban, a teraz Gazę, bez przeszkód. W tym kontekście zawieszenie broni staje się oszukańczą taktyką mającą na celu zabezpieczenie okupacji i normalizację agresji.

Tak długo, jak Waszyngton i jego wasalscy arabscy dyktatorzy będą traktować izraelskie naruszenia jako “potyczki” i tak długo, jak życie Palestyńczyków będzie zbędne w systemie, w którym “zawieszenie broni” istnieje w komunikatach prasowych tylko po to, by chwalić się narcystycznym ego Trumpa, i gdzie jedna strona może naruszać porozumienia bez konsekwencji, “zawieszenie broni” służy legalizacji nieustannej jednostronnej wojny. W ten sposób obnaża się “pokój” Trumpa jako narzędzie transakcyjne, które przywraca Izraelowi możliwość głodzenia i bezkarnego popełniania masowych okrucieństw.

Źródło: https://21stcenturywire.com/2025/11/04/the-ceasefire-illusion-washingtons-quiet-role-in-israels-endless-wars/