Glifosat jest główną przyczyną uszkodzenia nerek

Zastosowanie glifosatu, aktywnego składnika herbicydu Roundup, jest ogromne, a my nawet nie dotarliśmy do szczytu góry lodowej, jeśli chodzi o zrozumienie daleko idących skutków dla środowiska i zdrowia ludzi. Od czasu wprowadzenia genetycznie modyfikowanych upraw „Roundup Ready”, które są tolerancyjne na glifosat, globalne użycie glifosatu wzrosło prawie piętnastokrotnie.

Jego zastosowanie jest tak wszechobecne, że naukowcy stwierdzili, że „żaden pestycyd nie zbliżyłby się do tak intensywnego i powszechnego stosowania” w USA, i prawdopodobnie jest tak na całym świecie. Nowotwory stanowią jedno z głównych zagrożeń dla zdrowia wynikających ze stosowania glifosatu. W USA wniesiono już około 42 700 pozwów sądowych przez osoby twierdzące, że glifosat spowodował u nich raka.

Jednak inne przewlekłe choroby zostały również powiązane z chemikaliami, w tym z chorobami nerek. W styczniu 2020 roku w czasopiśmie Environmental Pollution opublikowano badanie, które wykazało, że glifosat był obecny w moczu 11,1% badanych niemowląt i małych dzieci, a odsetek ten wzrósł do 30% wśród noworodków.

Pomimo wykrywalnych poziomów glifosatu, badanie nie wykazało związku między niską ekspozycją na glifosat a markerami uszkodzenia nerek, ale naukowcy zauważyli, że badanie było ograniczone małą próbą, a „brak oczywistej toksyczności nerkowej w związku narażeniem na glifosat u małych dzieci nie wyklucza potencjalnego negatywnego wpływu długotrwałego narażenia na pestycydy”.

Naukowcy zauważyli ponadto, że: „Wskazane są dalsze badania na większej próbie, aby lepiej zrozumieć przypuszczalne szkodliwe działanie herbicydu po różnych poziomach ekspozycji”.

Powiązanie glifosatu z uszkodzeniem nerek

Znaczna bioakumulacja glifosatu została udokumentowana w nerkach – narządzie o znanej podatności na glifosat. Toksyczność nerkowa wywołana przez glifosat związana jest z zaburzeniami w ekspresji genów związanych ze zwłóknieniem, martwicą i dysfunkcją błony mitochondrialnej.

Ponadto, jak zauważyli autorzy badania opublikowanego w Environmental Pollution, „Wcześniejsze badania powiązały ekspozycję na glifosat ze zmianami czynności nerek, uszkodzeniem nerek i przewlekłą chorobą nerek o nieznanej etiologii. Istnieje coraz więcej dowodów na powiązanie narażenia na glifosat z epidemią przewlekłej choroby nerek o nieznanym pochodzeniu wśród rolników w Ameryce Środkowej, Sri Lance i środkowych Indiach”.

Dr Sarath Gunatilake, profesor nauk o zdrowiu na Uniwersytecie Kalifornijskim i dr Channa Jayasumana, wykładowca medycyny i nauk pokrewnych na Uniwersytecie Rajarata na Sri Lance, opublikowali artykuły łączące ekspozycję na glifosat z przewlekłą chorobą nerek o nieznanej etiologii (CKDu) u rolników ze Sri Lanki.

W 2014 roku postawiono hipotezę, że spożywanie wody zanieczyszczonej glifosatem może przyczyniać się do przewlekłej choroby nerek, ułatwiając transport metali ciężkich do nerek, takich jak arsen i kadm. Sri Lankan Agricultural Nephropathy (SAN) – forma przewlekłej choroby nerek wśród rolników, o której po raz pierwszy poinformowano w 1994 roku, stała się najbardziej wyniszczającym problemem zdrowia publicznego w niektórych częściach Sri Lanki.

Glifosat może być pierwotną przyczyną chorób nerek

W 2015 roku Gunatilake i jego koledzy zauważyli, że ludzie mieszkający na obszarach z endemiczną SAN są narażeni na wiele metali ciężkich i glifosat, co dodatkowo potwierdza, że choroba ta jest pochodzenia toksykologicznego:

„Chociaż nie mogliśmy zlokalizować pojedynczej nefrotoksyny jako winowajcy SAN, wiele metali ciężkich i glifosat może odgrywać istotną rolę w patogenezie tej choroby. Metale ciężkie nadmiernie obecne w próbkach moczu pacjentów z SAN mogą powodować uszkodzenie nerek. Synergistyczne działanie wielu metali ciężkich i substancji agrochemicznych może być nefrotoksyczne”.

W innym badaniu opublikowanym w 2015 roku przez ten sam zespół naukowców stwierdzono, że u ludzi, którzy pili wodę ze studni, w których stężenia glifosatu i metali ciężkich są wyższe, ryzyko rozwoju CKDu było pięć razy większe. W 2019 roku naukowcy ponownie wymienili chemikalia rolnicze, w tym glifosat i parakwat, jako możliwe podstawowe czynniki zwiększające ryzyko CKDu, zauważając:

„…Glifosat powoduje podstępną szkodę poprzez swoje działanie jako analog aminokwasu glicyny, i… zaburza to naturalne mechanizmy ochronne przed innymi toksynami.

Działanie glifosatu na zdrowie w połączeniu z narażeniem na inne zanieczyszczenia, w szczególności parakwat, oraz wysiłek fizyczny we wszechobecnych wysokich temperaturach nizinnych regionów tropikalnych, mogą spowodować uszkodzenie nerek odpowiadające CKDu ze Sri Lanki”.

Kontrowersje wokół naukowej nagrody Freedom and Responsibility

Badania Gunatilake i Jayasumana łączące glifosat z przewlekłą chorobą nerek były tak znaczące, że otrzymały uznanie od American Association for Advancement of Science (AAAS) – największego na świecie towarzystwa naukowego i wydawcy kilku czasopism naukowych, w tym Science.

Od 1980 roku AAAS przyznaje coroczną nagrodę za naukową Freedom and Responsibility „naukowcom, inżynierom lub organizacjom, których przykładowe działania wykazały wolność naukową i odpowiedzialność w trudnych okolicznościach”.

Jak zauważył AAAS, „niektórzy nagrodzeni ryzykowali swoją swobodę, a nawet bezpieczeństwo fizyczne swoimi działaniami, podczas gdy inni zostali szanowani swoje poparcie i przywództwo.” W 2019 roku AAAS miał wręczyć nagrodę Freedom and Responsibility Gunatilake i Jayasumana, którzy z pewnością napotkali wiele przeciwności, występując przeciwko glifosatowi.

W komunikacie prasowym AAAS zauważono nawet, że naukowcy „stanęli w obliczu zagrożenia śmiercią i roszczeń związanych z niewłaściwym postępowaniem badawczym, pracując nad ustaleniem przyczyny epidemii choroby nerek, która pochłonęła dziesiątki tysięcy ofiar w ich rodzinnym kraju na Sri Lance i na całym świecie. Ostatecznie ich poparcie doprowadziło do tego, że winowajca – herbicyd o nazwie glifosat, został zakazany w kilku dotkniętych jego skutkami krajach”.

Jessica Wyndham, dyrektor AAAS Scientific Responsibility, Human Rights and Law Program, zauważyła, że: „Naprawienie krzywdy, gdy zagrożone są znaczące interesy finansowe i występuje nierównowaga władzy między przemysłem a jednostką, wymagało wyjątkowej kombinacji dyscypliny naukowej, zawodowej wytrwałości i akceptacji osobistego ryzyka wykazanych przez dwóch naukowców wyróżnionych tegoroczną nagrodą”.

Ogłoszenie nagrody spotkało się ze znacznym odzewem ze strony branży, co skłoniło AAAS do wycofania nagrody, stwierdzając, że zgadzają się „podjąć kroki w celu ponownej oceny nagrody Freedom and Responsibility 2019, po wyrażeniu obaw przez naukowców i członków. Ta nagroda nie zostanie przyznana… zgodnie z pierwotnym planem, ale będziemy dalej oceniać zasadność jej przyznania”.

W końcu zwyciężyła nauka i naukowcy badający wpływ glifosatu zostali nagrodzeni

Po wdrożeniu długiej wzajemnej oceny w celu oceny nagrody w 2019 roku AAAS uznał, że ich pierwotna decyzja była słuszna, i oficjalnie wymienili Gunatilake i Jayasumaa jako laureatów nagrody Scientific Freedom w 2019 roku, zauważając, że naukowcy „badali możliwy związek między glifosatem a przewlekłą chorobą nerek w trudnych okolicznościach”.

Sformułowanie różni się jednak wyraźnie od oryginalnego opisu AAAS, który został usunięty, ale określił nagrodzonych naukowców mianem „badaczy zdrowia publicznego, którzy walczyli z potężnymi interesami korporacyjnymi, aby odkryć śmiertelne skutki herbicydów przemysłowych”.

Jayasumana podejrzewał, że przemysł początkowo negatywnie wpłynął na AAAS, ale po potwierdzeniu ich badań powiedział Monga Bay: „Nauka zwyciężyła. Po tym, jak niektóre grupy sprzeciwiły się naszej selekcji i podważyły naszą pracę zawodową, prace badawcze zostały uznane za wiarygodne”.

Powiązanie glifosatu z chorobami przewlekłymi

Gunatilake i Jayasumaa nie są sami w swoich odkryciach, że glifosat jest zdolny do wywoływania chorób przewlekłych. Wiele badań przeprowadzonych na zwierzętach powiązało glifosat z uszkodzeniem wątroby, w tym badanie opublikowane w 1979 roku, które wykazało, że ta substancja chemiczna może zaburzać funkcjonowanie mitochondriów w wątrobie szczura.

Chociaż dostęp do wyników badania jest płatny – co oznacza, że musisz zapłacić, aby je przeczytać – przypisy i badanie z 2015 roku potwierdzają, że przewlekłe narażenie na substancję chemiczną „może spowodować uszkodzenie wątroby i nerek”.

Wiadomo również, że glifosat wyzwala produkcję reaktywnych form tlenu, prowadząc do stresu oksydacyjnego. Jak zauważono w Scientific Reports, „Wykryto wzrost markerów stresu oksydacyjnego w wątrobie i nerkach szczurów po subchronicznej ekspozycji na GBH [herbicydy oparte na glifosacie] o dopuszczalnym w Stanach Zjednoczonych stężeniu glifosatu w wodzie pitnej wynoszącym 700 µg/l “.

Naukowcy z King’s College London wykazali również, że nawet „bardzo niskie dawki” herbicydów na bazie glifosatu są szkodliwe.

Stephanie Seneff, starszy naukowiec z Massachusetts Institute of Technology (MIT), od lat bada glifosat, na podstawie czego stwierdziła, że wzrost użycia glifosatu w Stanach Zjednoczonych, a także w Kanadzie, jest skorelowany ze współistniejącym wzrostem częstości występowania wielu chorób, w tym raka piersi, trzustki, nerki, tarczycy, wątroby, pęcherza i białaczki szpikowej.

Naukowiec Anthony Samsel jest jednym ze współpracowników Seneff – wspólnie zasugerowali, że jednym ze sposobów, w jaki glifosat jest szkodliwy, jest zaburzenie homeostazy glicyny. Glifosat ma cząsteczkę glicyny jako część swojej struktury (stąd przedrostek „gli” w glifosacie). Glicyna jest bardzo popularnym aminokwasem wykorzystywanym przez organizm do wytwarzania białek.

Samsel i Seneff uważają, że organizm może wbudować glifosat i jego metabolit kwas aminometylofosfonowy (AMPA) w peptydy i białka, co powoduje wytwarzanie uszkodzonych peptydów i białek.

Jak pozbyć się glifosatu z organizmu?

Pozostałości glifosatu znajdują się w wielu produktach spożywczych, w tym w genetycznie modyfikowanych uprawach i zbożach innych niż GE, takich jak owies. Jednym z najlepszych sposobów uniknięcia narażenia jest spożywanie żywności ekologicznej lub hodowanej biologicznie i zainwestowanie w dobry system filtracji wody w celu zmniejszenia ekspozycji poprzez wodę pitną. Należy również unikać używania produktów na bazie glifosatu w domu, ogrodzie lub miejscu pracy.

Jeśli okaże się, że masz w organizmie mierzalny poziom glifosatu, Seneff zaleca spożywanie organicznego niepasteryzowanego octu jabłkowego, ponieważ zawiera on acetobakterię, która może rozkładać glifosat. Sugeruje również jedzenie czosnku i warzyw krzyżowych, które są dobrym źródłem siarki.

Suplementacja glicyny również może być dobrym sposobem na detoksykację glifosatu, ponieważ aby go wyeliminować z organizmu, musisz nasycić swoje ciało glicyną.

Dr Dietrich Klinghardt, który jest specjalistą od toksyczności metali i ich związku z przewlekłymi infekcjami, zaleca przyjmowanie 1 łyżeczki (4 gramów) proszku glicyny dwa razy dziennie przez kilka tygodni, a następnie obniżenie dawki do jednej czwartej łyżeczki (1 gram ) dwa razy dziennie. To zmusza glifosat do opuszczenia organizmu, umożliwiając jego wydalenie z moczem.

Źródło: https://polish.mercola.com/sites/articles/archive/2020/03/17/glifosat-glowna-przyczyna-uskodzenia-nerek.aspx