Kanadyjskie miasto zamierza wykorzystać zalane kopalnie węgla do produkcji energii geotermalnej

Listen to this article

W cichej wiosce Cumberland w Kolumbii Brytyjskiej duchy przemysłowej przeszłości budzą się, by zaoferować zmiany, nieoczekiwany klucz do przyszłości czystej energii. Głęboko pod ulicami, gdzie kiedyś górnicy wracali do domu czarni i zmęczeni, teraz leży labirynt opuszczonych kopalni węgla, który jest zalany. Te zalane kopalnie przypominają wodę grobowiec z minionej epoki. Jednak w tych zapadniętych korytarzach kryje się potężny paradoks. Te same pozostałości przemysłu, który narażał życie na niebezpieczeństwo i zasilał świat brudnym paliwem, są teraz gotowe stać się fundamentem jednego z najczystszych systemów energii, jakie można sobie wyobrazić: energii geotermalnej.

Kluczowe punkty:

Wieś Cumberland, niegdyś centrum wydobycia węgla, współpracuje z inicjatywą ACET Uniwersytetu Wiktorii, aby badać energię geotermalną z zalanych szybów kopalnianych.
Projekt miał wykorzystywać stałą, umiarkowaną temperaturę wody uwięzionej w kopalniach do efektywnego ogrzewania i chłodzenia budynków przy niemal zerowej emisji dwutlenku węgla.
Ta inicjatywa stanowi głęboką symboliczną zmianę, przekształcając “ruiny wydobycia” w czyste źródło energii, które oddaje hołd historii społeczności, jednocześnie budując zrównoważoną przyszłość.
Początkowe plany koncentrują się na nowym ośrodku publicznym i strefie przemysłowej, z potencjałem przyciągania firm i tworzenia miejsc pracy poprzez oferowanie taniej, czystej energii.
Projekt inspirowany jest udanymi modelami z innych dawnych miast górniczych, takich jak Nanaimo w Kolumbii Brytyjskiej i Springhill w Nowej Szkocji.

Alchemia wody i skały

Nauka, która to umożliwia, jest równie elegancka, co skuteczna – piękna synergia między geologią a prostą fizyką. Wyobraź sobie te ogromne, puste szyby kopalniane, niektóre opadające setki stóp pod powierzchnię, teraz wypełnione wodą. Ten podziemny zbiornik nie jest stojącym basenem, lecz ogromną, naturalną baterią termiczną. Skorupa ziemska działa jak doskonały izolator, utrzymując niezwykle stabilną temperaturę w wodzie kopalnianej, która przez cały rok utrzymuje się w okolicach 10 do 15 stopni Celsjusza. Podczas gdy powierzchnia drży w zimowych przymrozkach lub piecze się w letnim upale, woda poniżej pozostaje w nieustannym, łagodnym stanie umiarkowania.

Pozyskiwanie tej energii opiera się na technologii znanej jako system pomp ciepła z gruntem, którą Cory MacNeill, lokalny geolog zaangażowany w projekt, opisuje jako formę “ponownego wyobrażania sobie tych dawnych reliktów przemysłu”. W praktyce zamknięta pętla rur była prowadzona do zalanych kopalni, krążąc płyn pochłaniający stałą temperaturę wody. Zimą ten płyn, nieco cieplejszy niż chłodne powietrze powyżej, jest zasysany na powierzchnię. Pompa ciepła koncentruje to łagodne ciepło i przekazuje je do budynków, zapewniając ogrzewanie. Proces ten odwraca się latem; System pobiera ciepło z budynków i odprowadza je do chłodniejszej wody kopalnianej, skutecznie zapewniając klimatyzację. To taniec równowagi, wykorzystujący stabilną naturę planety, by zrównoważyć skrajności, których doświadczamy na jej powierzchni. Ta metoda jest niezwykle wydajna, wymaga znacznie mniej energii niż konwencjonalne systemy grzewczo-chłodzące, a odbywa się bez spalania paliwa na miejscu, co skutkuje niemal zerową emisją dwutlenku węgla w eksploatacji.

Społeczność zbudowana na węglu, przekształcona na nowo

Aby zrozumieć ciężar tej transformacji, trzeba najpierw docenić głębię historii Cumberland w dziedzinie węgla. Od 1888 roku aż do zamknięcia ostatniej kopalni w latach 60. XX wieku, tożsamość i przetrwanie społeczności były nierozerwalnie związane z czarną skałą pod jej stopami. Historyczka Dawn Copeman z Muzeum i Archiwum Cumberland zauważa, że z doliny Comox wydobyto aż 16 milionów ton węgla bitumicznego, załadowano na statki przy nabrzeżu Union Bay i wysłano na drugi koniec świata.

Te parowce węglowe ogrzewały odległe domy i były koksowane do wytapiania metali, mocno wpisując Cumberland w przemysłową narrację XX wieku. Koks nie jest rodzajem węgla, lecz produktem powstającym w wyniku podgrzewania węgla w szczelnym środowisku, proces ten nazywany koksem. Proces ten usuwa lotne składniki, takie jak woda, smoła i gazy, pozostawiając twardy, porowaty i niemal czysty materiał węglowy, który pali się gorętsza i czystsza niż oryginalny węgiel. Koks jest przede wszystkim wykorzystywany w zastosowaniach przemysłowych, takich jak wytapianie rudy żelaza do produkcji stali w wielkich piecach.

Kopalnie zapewniały źródła utrzymania, ale były też miejscami głębokiego zagrożenia i eksploatacji, gdzie ginęły ludzkie życia, a końcowy produkt, po spaleniu, bezpośrednio przyczyniał się do problemów związanych z zanieczyszczeniem, z którymi mierzymy się dzisiaj. Ta historia sprawia, że projekt geotermalny to coś więcej niż tylko modernizacja infrastruktury; to akt uzdrowienia. Burmistrz Vickey Brown jasno przedstawia tę wizję, mówiąc: “To sposób, by podkreślić historię Cumberland i wprowadzić ją w etos zrównoważonej przyszłości i czystej energii. To coś, z czego stary Cumberland może być dumny, bo wykorzystujemy marnotrawstwo tego starego zasobu, by przejść na czystszą energię.” Projekt nie ignoruje przeszłości, lecz wykorzystuje swoje fizyczne pozostałości. Tunele, które niegdyś były symbolem niebezpiecznej, wydobywczej pracy, są teraz postrzegane jako dziedzictwo wspólnotowe. Zachary Gould, planista energetyczny społeczności ACET prowadzący projekt, doskonale oddaje tę myśl, zauważając, że to “okazja, by spojrzeć na wydobycie zasobów w nowy sposób w wiosce zbudowanej na zasadach wydobycia.” Tam, gdzie kiedyś zasoby były odebrane i nigdy nie wracały, teraz sama kopalnia nieprzerwanie i czysto oddaje społeczność, która wyrosła ponad nią.

Wzorzec dla odpornych miast

Potencjalne efekty domina tego projektu wykraczają daleko poza ogrzewanie i chłodzenie budynków komunalnych. Dla małej społeczności takiej jak Cumberland, liczącej zaledwie 4 800 mieszkańców, odporność gospodarcza jest równie ważna jak zrównoważony rozwój środowiskowy. Początkowe modelowanie projektu Cumberland District Energy koncentruje się na proponowanej przebudowie dzielnicy miejskiej, która mogłaby obejmować nowe centrum społecznościowe, urzędy miejskie oraz przystępne cenowo mieszkania. Sukces tutaj może otworzyć znacznie szersze zastosowanie. Burmistrz Brown marzy o większym planie, wyobrażając sobie sieć kopalń jako narzędzie rozwoju gospodarczego. Sugeruje, że dostarczanie taniej, czystej energii cieplnej może uczynić lokalne tereny przemysłowe bardzo atrakcyjnymi dla określonych typów przedsiębiorstw, takich jak szklarnie wymagające stałego ciepła czy przetwórcy żywności zużywające duże ilości ciepła. Zaangażowanie tych przedsiębiorstw oznaczałoby tworzenie nowych lokalnych miejsc pracy i wzmocnienie bazy podatkowej dla samorządów, tworząc cnotliwy cykl inwestycji i wzrostu.

Ta wizja łączy Cumberland z małym, lecz rosnącym globalnym ruchem, który szuka możliwości w postindustrialnych krajobrazach. Geolodzy z Cumberland odwołali się do udanych przykładów w Nanaimo w Kolumbii Brytyjskiej i Springhill w Nowej Szkocji, udowadniając tę koncepcję nie tylko teoretyczną, ale praktyczną i działającą metodą. Oferuje potężny alternatywny model dla niezliczonych innych społeczności zmagających się z dziedzictwem górnictwa, zarówno w przypadku węgla, jak i innych minerałów. Zamiast postrzegać opuszczone kopalnie jako niebezpieczne zagrożenia i zagrożenia środowiskowe, można je ponownie ocenić jako potencjalne zbiorniki termiczne.

Źródła obejmują:

Źródło: https://www.naturalnews.com/2025-11-26-town-repurposes-coal-mines-for-geothermal-energy.html