Kierowana przez Rosję unia krajów euroazjatyckich, wzorowana na Unii Europejskiej, zacieśnia więzi z ONZ

Na niedawnym wydarzeniu Eurazjatycka Unia Gospodarcza, kierowana przez Władimira Putina i wzorowana na Unii Europejskiej, pokazała, że wzmacnia swoje więzi z Organizacją Narodów Zjednoczonych. Jest to tylko jeden z projektów integracji regionalnej na całym świecie, które starają się naśladować Unię Europejską.

Dlaczego chcą, aby kraje się integrowały, aby “dzieliły się suwerennością” i były dyktowane przez niewybieralny organ podobny do Komisji Europejskiej?

W latach siedemdziesiątych XX wieku raport Klubu Rzymskiego proponował podział świata na 10 regionów. Czy integracja regionalna może być częścią długoterminowego planu pchnięcia świata w kierunku globalnego zarządzania? I dokąd to zaprowadzi?

Euroazjatycka Unia Gospodarcza: rosyjska Unia Europejska

Euroazjatycka Unia Gospodarcza (“EUG”) jest zintegrowanym jednolitym rynkiem pięciu państw postsowieckich. Wspiera wolny rynek towarów, usług, kapitału i siły roboczej między państwami członkowskimi: Rosją, Białorusią, Kazachstanem, Armenią i Kirgistanem.

W dniu 2 października EUG uczciła 10. rocznicę powstania ważnym wydarzeniem – “Dniami Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej (EUG)” w Palais des Nations, europejskiej siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych (“ONZ”) w Genewie w Szwajcarii.

Chociaż EUG ma korzenie we Wspólnocie Niepodległych Państw, która powstała w 1991 r., w roku rozpadu Związku Radzieckiego, dopiero w maju 2014 r. traktat EUG został sformalizowany. Rosja, Białoruś i Kazachstan były sygnatariuszami-założycielami traktatu, który zaczął obowiązywać w styczniu 2015 roku. Armenia i Kirgistan przystąpiły do UE jeszcze w tym samym roku.

EUG nie posiada statusu państwa członkowskiego ONZ, mimo że jest nadzorowana i przynajmniej w pewnym stopniu kontrolowana przez ONZ. Czwartkowe wydarzenie z okazji Dni EUG odbyło się w siedzibie ONZ, co wskazuje, że było to wydarzenie organizowane przez ONZ, w które aktywnie zaangażowane były organizacje ONZ. W komunikacie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Białorusi czytamy:

Podczas okrągłego stołu “Regionalna integracja gospodarcza EUG: wyniki w ciągu 10 lat i perspektywy partnerstwa” udział szefów Euroazjatyckiej Komisji Gospodarczej oraz misji dyplomatycznych Euroazjatyckiej Piątki – Armenii, Białorusi, Kazachstanu, Kirgistanu i Rosji – uzupełniły wystąpienia szefów i ekspertów odpowiednich organizacji międzynarodowych, w tym Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ, Światowa Organizacja Handlu, Konferencja Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju, Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji, Międzynarodowa Organizacja Pracy oraz Światowa Organizacja Własności Intelektualnej.
Otwarcie “Dni Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej (EUG)” odbyło się w Genewie, Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Białoruś, 3 października 2025 r.

Jeśli powyższe nie jest wystarczająco przekonujące. Stały Przedstawiciel ONZ ds. Rosji powiedział:

Dzisiejsze posiedzenie nie tylko pokazuje korzyści płynące z uczestnictwa w EUG i jej skutecznego modelu integracji, ale także stanowi doskonałą okazję do omówienia perspektyw intensyfikacji i pogłębienia interakcji Unii z organizacjami międzynarodowymi z siedzibą w Genewie.
Obecnie obowiązują protokoły ustaleń i współpracy z Europejską Komisją Gospodarczą Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Konferencją Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju (UNCTAD), a odpowiednie plany współpracy na lata 2024-2026 są z powodzeniem wdrażane.
Oświadczenie ambasadora Giennadija Gatiłowa podczas dyskusji przy okrągłym stole w ramach “Dni EUG” w Biurze ONZ w Genewie, Stałe Przedstawicielstwo Federacji Rosyjskiej przy Biurze Organizacji Narodów Zjednoczonych w Genewie, 2 października 2025 r.

Ambicją jest, aby EUG stworzyła wspólny rynek na wzór UE. Ma własne instytucje, które są lustrzanym odbiciem UE, w tym Euroazjatycką Komisję Gospodarczą w Moskwie jako organ regulacyjny oraz Sąd Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej z siedzibą w Mińsku.

Jednak “rodzaj technokratycznej infrastruktury i wspólnego rynku, które leżą u podstaw UE – i które [EUG] starała się powielić – nadal nie istnieje w pełni” – powiedział Chatham House.

Krótko mówiąc, EUG jest wzorowana na UE, ale wciąż ma przed sobą długą drogę. To jest plan, przed którym ostrzegał David Skripac dwa lata temu w wywiadzie dla Geopolitics & Empire.

Po podaniu przykładów, aby pokazać, że Władimir Putin nie działa przeciwko globalistycznej agendzie, jak niektórzy sądzą, ale “jest w 100 procentach w zgodzie z globalistami”, Skirpac wspomniał o EUG, której Putin przewodzi. Dodał, że EUG wzoruje się na UE.

Hrvoje Morićhow, gospodarz programu Geopolitics & Empire, zwrócił uwagę, że EUG nie jest jedynym związkiem państw, który wzoruje się na UE.

Według Morićhowa, w ostatnich latach różni przywódcy polityczni Ameryki Południowej wzywali do oparcia Unii Narodów Południowoamerykańskich (USAN), czasami nazywanej Unią Południowoamerykańską, na wzór UE. Nie trzeba dodawać, że UE i jej asymilacja kontynentu pod jedną flagą jest postrzegana przez globalistów jako świetlany przykład nowego porządku świata.

Rada Stosunków Zagranicznych potwierdza to, co powiedział Morićhow. W 2010 roku Rada Stosunków Zagranicznych (Council on Foreign Relations) opublikowała esej napisany przez Frasera Camerona, w którym oceniono “perspektywy Unii Europejskiej jako modelu dla wysiłków na rzecz integracji regionalnej na całym świecie”. Cameron napisał:

Podstawowym założeniem UE jest gotowość do dzielenia się suwerennością i działania w oparciu o silne wspólne instytucje.
Podjęto kilka prób osiągnięcia integracji regionalnej poza Europą – w tym Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN), Unia Afrykańska (UA), Rada Współpracy Zatoki Perskiej (GCC) i Mercosur w Ameryce Południowej – ale nie udało się osiągnąć niczego, co przypominałoby postęp UE.
Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN) jest najbardziej zaawansowanym z tych wysiłków i regularnie wysyła delegacje do Brukseli w celu poszukiwania pomysłów na podstawie doświadczeń UE. ASEAN pozostaje jednak organem ściśle międzyrządowym i nic nie wskazuje na zainteresowanie podziałem suwerenności. Podobnie jest w innych miejscach: żaden inny organ regionalny nie zbliża się do UE pod względem współpracy politycznej czy gospodarczej, nie mówiąc już o integracji.
Pojawiły się niezliczone deklaracje ze strony ugrupowań z Azji, Afryki, Bliskiego Wschodu oraz Ameryki Południowej i Środkowej o celowości ściślejszej współpracy, a nawet integracji, ale historia pokazuje, że retoryce nie szły w parze czyny.
Unia Europejska jako model integracji regionalnej, Fraser Cameron, Rada Stosunków Zagranicznych, wrzesień 2010 r.

Termin “dzielenie się suwerennością” brzmi jak inny sposób powiedzenia o “zarządzaniu regionalnym”. Cameron nie precyzuje, dlaczego konieczna jest integracja regionalna czy “dzielenie się suwerennością”.

Bank Światowy twierdzi, że “integracja regionalna pomaga krajom przezwyciężyć podziały, które utrudniają przepływ towarów, usług, kapitału, ludzi i idei”. Wydaje się, że Bank Światowy dostarcza raczej wymówek niż powodów. Aby osiągnąć to, o czym mówi Bank Światowy, potrzebna jest tylko współpraca, a nie zarządzanie regionalne, w ramach którego kraje przekazują swoją suwerenność niewybieralnemu organowi na wzór Komisji Europejskiej.

Mimo to w 2017 r. Grupa Banku Światowego była zaangażowana w 130 projektów poświęconych integracji regionalnej.

Wydana w 2011 r. książka “Regional Integration, Economic Development and Global Governance” (Integracja regionalna, rozwój gospodarczy i globalne zarządzanie) – w której opisano długą listę autorów, w tym pracowników Banku Światowego i Organizacji Narodów Zjednoczonych – jest bardziej uczciwa w kwestii przyczyn integracji regionalnej niż Bank Światowy. W książce czytamy:

Książka ta bada centralne zagadnienie współczesnej gospodarki światowej: rolę integracji regionalnej dla rozwoju gospodarczego i globalnego zarządzania.
Interesującym pytaniem, które jest badane w części II, ale także w dwóch ostatnich częściach tej książki, jest to, czy integracja regionalna poprawia, czy blokuje rozwój lepszych struktur globalnego zarządzania.

Tak więc integracja regionalna polega tak naprawdę na globalnym zarządzaniu.

10 regionów ekonomicznych – “Ludzkość w punkcie zwrotnym”

W 1975 roku Klub Rzymski opublikował raport zatytułowany “Ludzkość w punkcie zwrotnym: Drugi raport dla Klubu Rzymskiego“.

“Raport ten stwierdza potrzebę stworzenia »organicznego« lub prawdziwie współzależnego społeczeństwa jako jedynego sposobu na uratowanie świata przed niemal przytłaczającą problematyką świata” – czytamy w Klubie Rzymskim.

Termin “problematyka światowa” został ukuty przez Klub Rzymski w latach siedemdziesiątych XX wieku w celu opisania złożonego zestawu “kluczowych” problemów – politycznych, społecznych, ekonomicznych, technologicznych, środowiskowych, psychologicznych i kulturowych – przed którymi stoi ludzkość i które wymagają rozwiązania. W swoim raporcie z 1991 r. “Pierwsza globalna rewolucja” Klub Rzymski opisuje “problematykę” jako “masową i nieuporządkowaną mieszankę przeplatających się i powiązanych ze sobą trudności i problemów, które tworzą kłopotliwe położenie, w którym znajduje się ludzkość”.

Klub Rzymski po raz pierwszy zbadał “problematykę” w swoim raporcie z 1972 r. “The Limits to Growth“, w którym zbadał interakcje między populacją, produkcją rolną, wyczerpywaniem się zasobów nieodnawialnych, produkcją przemysłową i zanieczyszczeniem jako czynnikami ograniczającymi wzrost planety.

“Problematyzm” obejmuje takie kwestie, jak zmiana klimatu, utrata różnorodności biologicznej, wyczerpywanie się zasobów, degradacja środowiska oraz zagrożenia stwarzane przez powstające technologie i nieodpowiednie globalne zarządzanie. Koncepcja ta została wykorzystana do nakreślenia ram dyskusji na temat globalnego zrównoważonego rozwoju i potrzeby myślenia systemowego w celu sprostania tym wyzwaniom. Innymi słowy, Jednolity Rząd Światowy jest niezbędny do rozwiązania postrzeganych problemów globalnych.

W raporcie “Ludzkość w punkcie zwrotnym” ukuto termin “światowa rezolucja”, który opisano jako “spójny, wszechstronny i jednoczesny atak mający na celu rozwiązanie jak największej liczby różnych elementów problematyki”.

W jaki sposób proponują osiągnąć “światową determinację”? Jak podkreślono w Encyklopedii Problemów Świata (Encyclopaedia of World Problems):

W raporcie wskazano, że “nasz cel musi być zasadniczo normatywny: zobrazować świat, w którym chcielibyśmy żyć, ocenić zasoby – materialne, ludzkie i moralne – aby uczynić naszą wizję realistyczną i zrównoważoną, a następnie zmobilizować ludzką energię i wolę polityczną do wykucia nowego społeczeństwa globalnego” (s. xxiii). Wzywa do “stworzenia solidarności światowej” (s. xxv) i “przekształcenia społeczeństwa światowego” (s. xxvi) za pomocą “skoordynowanej strategii światowej” (s. 72).
Encyklopedia Problemów Świata – Informacje Archiwalne, Unia Stowarzyszeń Międzynarodowych

Krótko mówiąc, globalne zarządzanie pod rządami Jednego Rządu Światowego.

W raporcie “Ludzkość w punkcie zwrotnym” znajduje się mapa świata zatytułowana “Regionalizacja systemu światowego”, która przedstawia świat podzielony na 10 regionów (patrz poniżej).

W załączniku II kraje wymienione w “Regionie 5: Europa Wschodnia” to Albania, Bułgaria, Czechosłowacja, Niemiecka Republika Demokratyczna, Węgry, Polska, Rumunia i Związek Radziecki.

Ludzkość w punkcie krytycznym: Drugi raport dla Klubu Rzymskiego, Mihajlo Mesarovic i Eduard Pestel 1974 str. 38

Linie są rysowane na nowo, ale liczba regionów pozostaje taka sama

Niektóre z krajów zaproponowanych dla Europy Wschodniej na mapie regionalnej Klubu Rzymskiego już nie istnieją, podczas gdy inne podzieliły się na dwie lub więcej części. Niektóre z nich zostały od tego czasu wchłonięte przez UE.

Bułgaria, Czechosłowacja (która od 1993 r. stała się Republiką Czeską i Słowacją), Niemiecka Republika Demokratyczna (lub NRD, która zjednoczyła się z Niemcami Zachodnimi w 1990 r.), Węgry, Polska i Rumunia (starsza angielskojęzyczna pisownia Rumunii) są obecnie członkami Unii Europejskiej.

W 1958 roku Niemcy Zachodnie, wraz z pięcioma innymi krajami europejskimi, założyły poprzedniczkę Unii Europejskiej (“UE”), Europejską Wspólnotę Gospodarczą (“EWG”). Po zjednoczeniu Niemiec Wschodnich i Zachodnich Niemcy stały się jednym państwem członkowskim EWG. Czechy, Węgry, Polska i Słowacja przystąpiły do UE w 2004 r., a Bułgaria i Rumunia w 2007 r.

W 2013 r., po przystąpieniu tych dodatkowych krajów do UE, Komisja Europejska (“KE”) opublikowała mapę świata przedstawiającą 10 grup narodów i 10 regionów, jako ilustrację towarzyszącą podsumowaniu partnerstw, które UE budowała ze swoimi odpowiednikami w innych regionach.

Regiony na mapie WE (patrz poniżej) są podobne, ale nie takie same jak te zaproponowane przez Klub Rzymski 40 lat wcześniej. Prawda o czasach ostatecznych przypuszcza, że różnica wynika ze zmian, jakie zaszły na świecie w tym okresie.

“Pierwsza mapa podziału na 10 regionów została sporządzona przez Klub Rzymski w ich raporcie z 1973 r. ‘Regionalised and Adaptive Model of the Global World System‘[^1], a mapa WE zmienia te podziały tylko nieznacznie w oparciu o zmiany zachodzące w ciągu kilku dekad wzrostu gospodarczego.
^[1] Uwaga: Zgodnie z Projektem Historii Współczesnej, w celu rozwiązania powiązanych ze sobą globalnych kryzysów znanych jako “problematyka światowa”, Klub Rzymski zainicjował projekt “Strategia przetrwania”, którego celem było opracowanie zregionalizowanego i adaptacyjnego modelu globalnego systemu światowego, który pokierowałby długoterminowym planowaniem i rozwiązywaniem konfliktów. Kluczowym rezultatem projektu był “Regionalizowany i adaptacyjny model globalnego systemu światowego”, opublikowany 17 września 1973 r. przez Mihajlo Mesarovica i Eduarda Pestela. Ten sam plan został opublikowany w książce “Ludzkość w punkcie zwrotnym”.

**Mapa świata** Sprawy gospodarcze i finansowe Komisja Europejska 21 listopada 2013

KE podała dalsze szczegóły dotyczące regionu “Europa Wschodnia, Kaukaz i Azja Środkowa” (pokolorowany na najjaśniejszy odcień niebieskiego na powyższym obrazku):

12 Nowych Niepodległych Państw (NIS) Europy Wschodniej, Kaukazu i Azji Środkowej, które do 1991 roku były częścią Związku Radzieckiego, są członkami WNP – Wspólnoty Niepodległych Państw.
Do tej grupy państw zalicza się Rosję, pozostałe trzy kraje Europy Wschodniej, zwane również Zachodnimi Państwami Niepodległych Państw (Białoruś, Mołdawia i Ukraina), trzy kraje kaukaskie (Armenia, Azerbejdżan i Gruzja) oraz pięć krajów Azji Środkowej (Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, Turkmenistan i Uzbekistan).
Europa Wschodnia, Kaukaz i Azja Środkowa, sprawy gospodarcze i finansowe, Komisja Europejska, 21 listopada 2013 r.

Gdyby taka mapa regionalna została dziś utrzymana na stronie internetowej UE, mogłaby się zmienić w nadchodzących latach, ponieważ Mołdawia, Ukraina i Gruzja uzyskały od UE status kraju kandydującego w 2022 i 2023 r., co na blogu Europejskiego Konsorcjum Badań Politycznych “The Loop” opisano jako “uderzające” ze względu na “szybkie kandydowanie” “krajów niegdyś postrzeganych jako peryferyjne w procesie rozszerzenia [UE]”.

Wszędzie tam, gdzie przebiegają te granice regionalne, wydaje się, że istnieje spójna ideologia grupowania krajów w 10 regionalnych administracji. Idea podziału świata na 10 regionów przypomina proroctwa zapisane w Biblii.

Dziesięć rogów bestii, o których jest mowa w Księdze Objawienia 17, to dziesięciu królów. O tych królach mówi się, że mają jeden cel: oddać swoją moc i autorytet bestii, która jest antychrystem.

“«Chodźcie, pokażę wam wyrok wielkiej nierządnicy, która siedzi nad wieloma wodami» … Ujrzałem kobietę siedzącą na szkarłatnym zwierzęciu, pełnym bluźnierczych imion, mającym siedem głów i dziesięć rogów”. (Objawienie 17:1,3)
“Siedem głów to siedem gór, na których siedzi kobieta. Jest też siedmiu królów. Pięciu upadło, jeden jest, a drugi jeszcze nie przyszedł”. (Objawienie 17:9-10)
“Dziesięć rogów, które widzieliście, to dziesięciu królów, którzy jeszcze nie otrzymali królestwa, ale otrzymali władzę na jedną godzinę jako królowie ze zwierzęciem. Ci są jednomyślni i oddadzą bestii swoją moc i autorytet”. (Objawienie 17:12-13)
“Wody, które widziałeś, a gdzie siedzi nierządnica, to ludy, tłumy, narody i języki [języki]. A te dziesięć rogów, któreście widzieli na bestii, znienawidzą nierządnicę, uczynią ją spustoszoną i nagą, zjedzą jej ciało i spalą ją w ogniu… A niewiasta, którą widziałeś, to wielkie miasto, które panuje nad królami ziemi”. (Objawienie 12:15-16,18)
Objawienie 17, Centrum Biblii

Istnieją różne interpretacje tego, o którym “wielkim mieście” jest mowa w 17 rozdziale Księgi Objawienia. Ale bez względu na to, jakie to jest miasto, bez względu na to, gdzie znajduje się jego siedziba władzy, jednej rzeczy możemy być pewni, że będzie to zły system globalny, dyktatura jednego rządu światowego, która rządzi wszystkimi ludźmi za pomocą swojego bezbożnego systemu religijnego.

Źródło: https://expose-news.com/2025/10/05/russian-led-union-of-eurasian-countries/