Chrzest Jezusa: Historia i wydarzenia związane z chrztem Jezusa

Autor: Skyler Meek

W tym artykule zagłębiamy się w historię chrztu Jezusa oraz szczegóły historyczne, które doprowadziły do tego momentu.

W Biblii jest kilka różnych rodzajów chrztu i przykładów chrztu. Jednak chrzest Jezusa wyróżnia się jako prawdopodobnie najbardziej znany i wyjątkowy z nich wszystkich. W tym artykule zagłębimy się w historię chrztu Jezusa i szczegóły historyczne, które doprowadziły do tego momentu.

Kto opisał chrzest Jezusa?

Chrzest Jezusa został opisany we wszystkich trzech ewangeliach synoptycznych (Mateusza, Marka i Łukasza). Jest on również wspomniany w ewangelii Jana, jednak zapis Jana jest raczej bezpośrednim świadectwem tego wydarzenia niż jego relacją. Oprócz ewangelicznych opisów chrztu Jezusa, pisali o nim również autorzy pozabiblijni z tego samego okresu lub nieco późniejsi.

Synoptyczne relacje ewangeliczne o chrzcie Jezusa

Poniżej przedstawiono trzy synoptyczne relacje ewangeliczne o chrzcie Jezusa.

Ewangelia Mateusza 3:13-17
Wtedy Jezus przyszedł z Galilei nad Jordanem do Jana, aby ten go ochrzcił. Jan chciał mu to uniemożliwić, mówiąc: „To ja potrzebuję chrztu od ciebie, a ty przychodzisz do mnie?”. Ale Jezus mu odpowiedział: „Niech tak będzie teraz, bo tak należy nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe”. Wtedy Jan zgodził się. A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody, a oto otworzyły się przed nim niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i spoczywającego na nim; i oto głos z nieba powiedział: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie”.

Ewangelia Marka 1:9-11
W owych dniach Jezus przyszedł z Nazaretu w Galilei i został ochrzczony przez Jana w Jordanie. A gdy wyszedł z wody, ujrzał niebiosa rozstępujące się i Ducha zstępującego na niego jak gołębicę. I rozległ się głos z nieba: „Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w tobie mam upodobanie”.

Ewangelia Łukasza 3:21-22
Gdy cały lud został ochrzczony, a także Jezus został ochrzczony i modlił się, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na niego w postaci cielesnej, jak gołąb, a z nieba rozległ się głos: „Ty jesteś moim umiłowanym Synem, w tobie mam upodobanie”.

Relacja Jana o chrzcie Jezusa

Jak już wspomniano, relacja Jana jest napisana bardziej z refleksyjnego punktu widzenia. To znaczy, jakby Jan opowiadał o tym jakiś czas później.

Następnego dnia ujrzał Jezusa zbliżającego się do niego i rzekł: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata! To jest ten, o którym powiedziałem: «Po mnie przyjdzie ten, który jest przede mną, bo był przede mną». Ja sam nie znałem Go, ale po to przyszedłem, aby chrzcić wodą, aby On został objawiony Izraelowi”. Jan zaświadczył: „Widziałem Ducha zstępującego z nieba jak gołębicę i pozostającego na Nim. Ja sam Go nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, aby chrzcić wodą, powiedział mi: «Ten, na którego zobaczysz Ducha zstępującego i pozostającego, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym». Ja widziałem i zaświadczyłem, że to jest Syn Boży”. Ewangelia według św. Jana 1:29-34

Pozabiblijne opisy chrztu Jezusa

Oprócz opisów zawartych w ewangeliach istnieją również niekanoniczne opisy chrztu Jezusa. Jednym z przykładów jest Ewangelia hebrajska. Uważano ją za ewangelię dla żydowskich chrześcijan. Niestety, Ewangelia hebrajska zaginęła, ponieważ nie zachowały się żadne jej rękopisy. Pozostały jedynie komentarze, w większości autorstwa św. Hieronima z III wieku.

W komentarzu Hieronima czytamy, co następuje:

W dalszej części wspomnianej powyżej Ewangelii czytamy: Gdy Pan wyszedł z wody, cała fontanna Ducha Świętego zstąpiła na niego i spoczęła na nim, mówiąc: Synu mój, oczekiwałem cię wśród wszystkich proroków, abyś przyszedł i abym mógł spocząć na tobie. Ty jesteś bowiem moim odpoczynkiem, jesteś moim pierworodnym synem, który będzie królował w wieczności.

Co dzieje się podczas chrztu Jezusa?

Poniżej znajduje się przegląd wydarzeń, które mają miejsce przed, w trakcie i po chrzcie Chrystusa. Poniższe odniesienia pochodzą z relacji Mateusza dotyczącej chrztu Chrystusa.

Jan Chrzciciel toruje drogę Jezusowi Chrystusowi

Prorok Izajasz przepowiedział nadejście poprzednika Chrystusa w Księdze Izajasza 40:3. Był to ktoś, kto miał „torować drogę” dla Chrystusa. Mateusz informuje swoich czytelników, że Jan Chrzciciel był tym, o którym mówił Izajasz:

W owych dniach Jan Chrzciciel głosił na pustyni Judei:

„Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie”. To właśnie o nim mówił prorok Izajasz, gdy powiedział: „Głos wołającego na pustyni: «Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego»”.
Ewangelia według św. Mateusza 3:1-2

Ewangelia Mateusza 3:1-2
W Księdze Malachiasza znajduje się również proroctwo dotyczące poprzednika Chrystusa:

Księga Malachiasza 3:1
Oto posyłam mojego posłańca, który przygotuje drogę przede mną. A Pan, którego szukacie, nagle przyjdzie do swojej świątyni; a posłaniec przymierza, w którym macie upodobanie, oto nadchodzi, mówi Pan Zastępów.

Jan mówi o sobie, że „ten, który przychodzi po mnie, jest potężniejszy ode mnie, którego sandałów nie jestem godzien nosić”, co wskazuje na Chrystusa.

Więcej informacji na temat regionu i czasu chrztu Jezusa można znaleźć w artykułach „Gdzie został ochrzczony Jezus” i „Kiedy został ochrzczony Jezus?”.

Wezwanie Jana do chrztu pokuty

Jan Chrzciciel, nazwany tak, ponieważ właśnie tym się zajmował. Jego przesłaniem była pokuta za grzechy. Ci, którzy przychodzili do Jana i przyjmowali chrzest, zobowiązali się w swoim życiu do porzucenia dotychczasowego trybu życia. Ich nowy sposób życia miał być zgodny z czynami, które potwierdzałyby ich skruchę.

W relacji Łukasza możemy przeczytać fragmenty kazań Jana. W wersetach 10-14 Jan wzywa ludzi, aby porzucili swoje dawne praktyki egoistyczne. Zamiast tego powinni najpierw brać pod uwagę potrzeby swoich bliźnich, a zwłaszcza tych, którzy są najbardziej bezbronni. Na przykład: „Kto ma dwie tuniki, niech dzieli się z tym, kto nie ma, a kto ma żywność, niech czyni podobnie” (Łk 3,11).

Ewangelia Mateusza 3:11
Ja chrzczę was wodą dla pokuty, ale ten, który przyjdzie po mnie, jest potężniejszy ode mnie, którego nie jestem godzien nosić sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem.

Jan przepowiada dzieło chrztu Jezusa

W poprzednim wersecie widzimy, że Jan Chrzciciel ogłosił, iż Jezus sam wprowadzi inny rodzaj chrztu. Jest to chrzest Duchem Świętym i ogniem. Pojawiają się pytania dotyczące znaczenia chrztu ogniem, ale poniższy werset może pomóc w wyjaśnieniu tej kwestii:

Ewangelia Mateusza 3:12
Ma w ręku swoje sito, aby oczyścić swoje klepisko i zgromadzić pszenicę do spichlerza, a plewy spali ogniem nieugaszalnym.

Sprzeciw Jana wobec chrztu Jezusa

Kiedy Jezus przyszedł, aby zostać ochrzczonym przez Jana, ten sprzeciwił się, mówiąc, że to on potrzebuje chrztu od Jezusa. Ilustruje to zrozumienie Jana dotyczące tego, kim był Jezus i jego sprawiedliwości. Jan wiedział, że Jezus Chrystus był bezgrzeszny, wiernym Izraelitą.

Ciekawe jest to, że Jan używa słowa „potrzeba”. Być może z tego stwierdzenia Jana możemy wywnioskować znaczenie chrztu wodnego? Ponadto, potępiając faryzeuszy i saduceuszy, Jan utożsamia chrzest pokuty z „ucieczką przed nadchodzącym gniewem” (Mt 3:7).

Odpowiedź Jezusa na sprzeciw Jana

Jezus Chrystus był bez grzechu i bez skazy, doskonale wypełniając prawo, a mimo to poddał się chrztowi Jana. Jan wiedział o Jezusie, że jest On doskonale sprawiedliwy. Jezus odpowiada na sprzeciw Jana, mówiąc: „Niech tak będzie teraz” i „należy nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe”.

To stwierdzenie jest interesujące. Kogo Jezus ma na myśli, mówiąc „nas”? Czy może odnosić się do siebie i Jana Chrzciciela, czy też możliwe jest, że Jezus odnosi się do siebie i dwóch innych osobowości Boga?

Być może jednak trudniejsze pytanie brzmi: dlaczego Jezus w ogóle został ochrzczony? Jeśli rozumiemy chrzest jako pokutę i przebaczenie grzechów, a Jezus nie miał grzechów… to po co mu był potrzebny chrzest? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w artykule: Dlaczego Jezus został ochrzczony?

Teofania podczas chrztu Jezusa

Podczas chrztu Jezusa ma miejsce coś wyjątkowego. Jest to tak zwana teofania, czyli widzialne objawienie się bóstwa. Teofania pojawia się kilka razy w Biblii. Najlepszymi przykładami, jakie przychodzą mi do głowy, są płonący krzew lub walka Jakuba z Jezusem. W rzeczywistości sam Jezus jest rodzajem teofanii.

W ewangelicznych relacjach z chrztu Jezusa widzimy „Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę”. Dzieje się to zaraz po wyjściu Jezusa z wody (uwaga: musiał być zanurzony). W tym momencie słychać głos z nieba (Boga Ojca) mówiący: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie”.

W tym momencie niebo się otworzyło (prawdopodobnie oznacza to, że chmury się rozstąpiły) i „Duch Boży” (Duch Święty) zstąpił jak gołąb i spoczął na Jezusie. Prawdopodobnie oznacza to, że Duch pojawił się w postaci gołębia. To znaczy, że gołąb był najbliższą rzeczą, do której autorzy mogli to porównać, aby to wyjaśnić.

Początek działalności Jezusa

Chrzest Jezusa Chrystusa stanowi punkt zwrotny w Jego życiu. Myślę, że nie tylko stanowi on punkt zwrotny, ale także publicznie wskazuje Jezusa jako Chrystusa. Wspomniana wcześniej teofania była dla ludzi znakiem, że Jezus jest mesjaszem. To właśnie na to przygotowywał ludzi Jan Chrzciciel.

Właśnie w tym momencie, po publicznym uznaniu Go za Syna Bożego, Jezus rozpoczyna swoją publiczną działalność, która ostatecznie doprowadzi do Jego odrzucenia przez Żydów i śmierci na krzyżu. Najpierw jednak Jezus przechodzi próbę woli Ducha przez 40 dni i 40 nocy.

Próba Jezusa po chrzcie

W Ewangelii Mateusza 4 wydaje się, że zaraz po wydarzeniach związanych z chrztem Jezus został poprowadzony przez Ducha na pustynię. Wskazuje to, że wolą Boga było, aby Jezus znosił to, co miało nastąpić.

Jezus Chrystus znany czy nieznany szatanowi?

Chrzest Jezusa wydaje się wywołać wspólny wysiłek duchowy skierowany bezpośrednio przeciwko Chrystusowi. W ciągu tych 40 dni i 40 nocy relacja przedstawia „kusiciela” (prawdopodobnie szatana) próbującego skłonić Jezusa do grzechu.

Ciekawe jest dla mnie to, że służba Chrystusa rozpoczęła się po tym okresie próby i po chrzcie Jezusa. Ponieważ chrzest był uznaniem Go za syna Bożego i publicznym namaszczeniem Go na Chrystusa, czy to możliwe, że Bóg nie objawił szatanowi wcześniej, że Jezus jest Chrystusem?

Szatan próbuje skłonić Jezusa do wykonania swojej woli

Niezależnie od powodu, dla którego doszło do tego wydarzenia, kusiciel próbuje skłonić Jezusa do wykonania swojej woli. Istnieje dość interesująca sekwencja prób, jakim kusiciel poddaje Jezusa. Wygląda to tak, jakby nie był jeszcze w pełni przekonany, że Jezus jest Chrystusem.

Ewangelia według św. Mateusza 4:3-4
Wtedy przyszedł kusiciel i rzekł do Niego: „Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz tym kamieniom, aby stały się chlebem”. On jednak odpowiedział: „Napisano: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”.

Warto zauważyć, że we wszystkich trzech wyzwaniach kusiciela Jezus Chrystus odpowiada cytatem z Pisma Świętego. Widzimy jednak przebiegłość kusiciela (szatana), który również posługuje się Pismem Świętym. Jest to znak, że nie każdy, kto twierdzi, że zna Boga, jest osobą, której powinniśmy słuchać!

Pierwsze ogłoszenie Chrystusa

Po przejściu próby na pustyni Jezus udał się do Galilei, gdzie nauczał w synagogach. Relacja Mateusza pokazuje, że Jezus udał się do Kafarnaum i „od tego czasu” zaczął głosić kazania, podobnie jak Jan Chrzciciel, mówiąc: „Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie” (Mt 4,17).

Podczas jednej z takich okazji w synagodze w Nazarecie publicznie odczytał fragment z księgi proroka Izajasza, który mówi o nadejściu Mesjasza i ogłasza: „Dziś spełniło się to Pismo, któreście słyszeli”. To, co początkowo wydawało się dobrym przyjęciem ze strony Żydów zgromadzonych w synagodze, przerodziło się w coś, co charakteryzowało reakcję Żydów na Jezusa. Spotkanie to zakończyło się próbą zrzucenia Jezusa Chrystusa z urwiska.

Źródło: https://strivingfortruth.com/the-baptism-of-jesus/