Menu

Historia kartelu farmaceutycznego

7 maja, 2022 - Przemysł farmaceutyczno-chemiczny
Historia kartelu farmaceutycznego

15 maj 1911 roku

Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych uznaje Johna Rockefellera i jego fundusz powierniczy “Trust” za winnych korupcji, nielegalnych praktyk biznesowych i haraczy. W wyniku tej decyzji Rockefeller Standard Oil-Trust, największa na świecie korporacja swoich czasów, została skazana na likwidację. Rockefeller był już jednak ponad Sądem Najwyższym i nie przejął się tą decyzją.

1913 rok

Aby rozproszyć presję społeczną i polityczną wywieraną na niego i innych baronów-rabusiów, Rockefeller stosuje sztuczkę zwaną “filantropią”, polegającą na tym, że nielegalne zyski z jego rabunkowych praktyk w biznesie naftowym są wykorzystywane do założenia Fundacji Rockefellera. Ten raj podatkowy został wykorzystany do strategicznego przejęcia sektora opieki zdrowotnej w USA.

Fundacja Rockefellera była czołową organizacją nowego globalnego przedsięwzięcia biznesowego Rockefellera i jego wspólników. To nowe przedsięwzięcie nosiło nazwę inwestycji w branży farmaceutycznej. Dotacje z Fundacji Rockefellera trafiały wyłącznie do szkół medycznych i szpitali. Instytucje te stały się misjonarzami nowego rodzaju firm: producentów opatentowanych, syntetycznych leków.

Był to również czas, w którym odkryto pierwsze witaminy. Wkrótce okazało się jednak, że te naturalne cząsteczki mają zbawienne dla życia właściwości zdrowotne i mogą zapobiegać wielu przewlekłym schorzeniom. Pojawiły się pierwsze książki zawierające badania, na temat korzyści zdrowotnych witamin, z których jednak później zrezygnowano. Te nowo odkryte cząsteczki miały tylko jedną wadę: nie można było ich opatentować.

Tak więc już w pierwszych latach swojego istnienia inwestycyjny biznes farmaceutyczny stanął w obliczu śmiertelnego zagrożenia: witaminy i inne mikroelementy promowane w ramach programów zdrowia publicznego uniemożliwiłyby rozwój jakiegokolwiek dużego biznesu inwestycyjnego opartego na opatentowanych lekach. Wyeliminowanie tej niepożądanej konkurencji ze strony naturalnych mikroelementów stało się więc dla branży farmaceutycznej kwestią życia i śmierci.

1918 rok

Fundacja Rockefellera wykorzystuje epidemię hiszpańskiej grypy – i media (które już wtedy kontrolowała) – aby rozpocząć polowanie na wszystkie formy medycyny, które nie były objęte jej patentami.

W ciągu następnych 15 lat wszystkie uczelnie medyczne w Stanach Zjednoczonych, większość szpitali i Amerykańskie Stowarzyszenie Medyczne stały się pionkami na szachownicy strategii Rockefellera polegającej na podporządkowaniu całego sektora opieki zdrowotnej monopolowi jego farmaceutycznego biznesu inwestycyjnego.

Pod przykrywką “Matki Teresy” Fundacja Rockefellera była także wykorzystywana do podbijania obcych krajów i całych kontynentów w celu inwestowania w farmaceutyki – podobnie jak to czynił sam Rockefeller kilkadziesiąt lat wcześniej ze swoimi inwestycjami petrochemicznymi.

1925 rok

Po drugiej stronie Atlantyku, w Niemczech, powstaje pierwszy kartel chemiczno-farmaceutyczny, którego celem jest konkurowanie z dążeniem Rockefellera do przejęcia kontroli nad światowym rynkiem leków. Pod przewodnictwem niemieckich koncernów międzynarodowych Bayer, BASF i Hoechst powstaje kartel I.G. Farben, zatrudniający ponad 80 000 pracowników. Rozpoczął się wyścig o kontrolę nad światem.

29 listopad 1929 rok

Kartel Rockefellera (USA) i kartel I.G. Farben (Niemcy) postanowiły podzielić cały świat na strefy interesów – za to samo przestępstwo Rockefeller został skazany 18 lat wcześniej, kiedy jego fundusz powierniczy “Trust” podzielił Stany Zjednoczone na “strefy interesów”.

Lata 1932 / 1933

Kartel IG Farben, równie nienasycony, postanawia nie być dłużej związany ograniczeniami z 1929 roku. Popierają powstańczego niemieckiego polityka, który obiecuje IG Farben, że militarnie podbije dla nich świat. Posiadając miliony dolarów darowizn na kampanię wyborczą, polityk ten przejął władzę w Niemczech, przekształcił niemiecką demokrację w dyktaturę i dotrzymał obietnicy rozpoczęcia wojny podbojowej. Wojny, która wkrótce stała się znana jako II wojna światowa.

W każdym kraju, który najeżdżał hitlerowski wehrmacht, pierwszą czynnością było ograbienie przemysłu chemicznego, petrochemicznego i farmaceutycznego i przekazanie go – za darmo – imperium I.G. Farben.

Lata 1942 – 1945

Aby umocnić swoją pozycję światowego lidera w dziedzinie opatentowanych leków, kartel I.G. Farben testuje opatentowane substancje farmaceutyczne na więźniach obozów koncentracyjnych w Auschwitz, Dachau i wielu innych miejscach. Opłaty za prowadzenie tych nieludzkich badań były przelewane bezpośrednio z kont bankowych firm Bayer, Hoechst i BASF na konta SS, które zarządzały obozami koncentracyjnymi.

1945 rok

Plan I.G. Farben, polegający na przejęciu kontroli nad światowym rynkiem ropy naftowej i leków, nie powiódł się. Stany Zjednoczone i inne siły sprzymierzone wygrały II wojnę światową. Mimo to wielu żołnierzy amerykańskich i alianckich straciło życie podczas tego konfliktu, a nagroda dla sojuszników była niewielka w porównaniu z nagrodami dla innych. Akcje korporacyjne przegranych – IG Farben, trafiły do ​​funduszu Rockefellera (USA) i Rothschilda / J.P. Morgana (Wielka Brytania).

1947 rok

Przed norymberskim trybunałem ds. zbrodni wojennych 24 menedżerów firm Bayer, BASF, Hoechst i innych członków kierownictwa kartelu I.G. Farben zostało osądzonych za zbrodnie przeciwko ludzkości. Zbrodnie te obejmowały: prowadzenie wojen napastniczych, ustanawianie niewolnictwa i popełnianie masowych morderstw. W swoim końcowym piśmie procesowym główny prokurator USA Telford Taylor podsumował zbrodnie popełnione przez tych korporacyjnych zbrodniarzy następującymi słowami: “Bez I.G. Farben druga wojna światowa nie byłaby możliwa“.

O dziwo, prawdziwi winowajcy śmierci 60 milionów ludzi w czasie II wojny światowej – kierownictwo IG Farben – otrzymali najłagodniejsze wyroki. Nawet kierownictwo bezpośrednio odpowiedzialne za zbrodnie w IG Auschwitz otrzymało maksymalnie dwanaście lat więzienia. Zaskoczony? To czytaj dalej.

W 1944 roku Nelson Rockefeller wszedł już do władzy wykonawczej rządu USA. Zaczynał jako podsekretarz stanu, a kilka lat później został specjalnym doradcą prezydenta Trumana do spraw specjalnych. Innymi słowy, w krytycznych momentach XX wieku interesy Rockefellera przejęły bezpośrednią kontrolę. To oni decydowali o powojennym kształcie świata i podziale jego bogactwa.

W ten sposób, pod wpływem Departamentu Stanu USA, można łatwo wyjaśnić wyroki norymberskie przeciwko kierownictwu I.G. Farben. W zamian za przejęcie udziałów korporacji I.G. Farben, a tym samym globalnej kontroli nad biznesem naftowo-farmaceutycznym, Nelson Rockefeller zadbał o to, by prawdziwi winowajcy II wojny światowej nie zostali powieszeni. W rzeczywistości, jak się przekonamy, byli oni potrzebni.

1949 rok

Powstaje Republika Federalna Niemiec. Po raz pierwszy w historii konstytucja i społeczeństwo uprzemysłowionego kraju mogły zostać zaplanowane i zaprojektowane jako forteca farmaceutycznego biznesu inwestycyjnego – transatlantycka placówka Rockefellerów.

W ciągu zaledwie kilku lat menedżerowie I.G. Farben skazani w Norymberdze zostali zwolnieni z więzienia i powrócili na swoje poprzednie stanowiska, jako udziałowcy interesów Rockefellerów. Na przykład Fritz Ter Meer, skazany na 12 lat więzienia za swoje zbrodnie w Auschwitz, w roku 1963 powrócił na stanowisko prezesa zarządu największej niemieckiej międzynarodowej korporacji farmaceutycznej Bayer!

Lata 1945 – 1949

Rola braci Rockefellerów nie ograniczała się do przejęcia światowych monopoli w branży naftowej i farmaceutycznej. Musieli oni także stworzyć ramy polityczne, które umożliwiłyby tym firmom rozwój. Dlatego pod ich wpływem w 1945 roku w San Francisco powstała Organizacja Narodów Zjednoczonych. Aby przejąć polityczną kontrolę nad powojennym światem, trzy wiodące kraje eksportujące leki – miały wszystko do powiedzenia, a 200 innych narodów stało się jedynie widzami.

Założone jako organizacje mające rzekomo służyć dobru ludzi na świecie, organizacje pomocnicze ONZ, takie jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) i Światowa Organizacja Handlu (WTO), szybko okazały się niczym więcej, jak tylko politycznymi ramionami globalnych interesów naftowo-farmaceutycznych.

1963 rok

W imieniu Rockefellera, rząd farmaceutycznej republiki bananowej – Niemiec – zainicjował jeden z najbardziej haniebnych wysiłków, jakie kiedykolwiek podjęto w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych. Pod pretekstem ochrony konsumentów rozpoczął trwającą cztery dekady krucjatę mającą na celu zdelegalizowanie terapii witaminowych i innych naturalnych, nieopatentowanych metod leczenia we wszystkich krajach członkowskich ONZ. Celem było po prostu zakazanie wszelkiej konkurencji dla wartego wiele miliardów dolarów biznesu z opatentowanymi lekami. Plan był prosty: skopiować dla całego świata to, co już osiągnięto w Ameryce w latach 20-tych ubiegłego wieku – monopol na opiekę zdrowotną dla biznesu inwestycyjnego z opatentowanymi lekami.

Ponieważ rynek inwestycji farmaceutycznych zależy od ciągłego istnienia chorób, opracowywane przez firmę leki nie miały na celu zapobiegania, leczenia ani eliminowania chorób. Tak więc celem globalnej strategii było zmonopolizowanie zdrowia miliardów ludzi za pomocą pigułek, które niemalże likwidują objawy, ale prawie nigdy nie zajmują się pierwotną przyczyną choroby. Pozbawienie miliardów ludzi dostępu do ratujących życie informacji o korzyściach zdrowotnych płynących z naturalnych metod leczenia, przy jednoczesnym ustanowieniu monopolu na opatentowane, w dużej mierze nieskuteczne i często toksyczne leki, spowodowało choroby i śmierć w ludobójczych proporcjach.

Epidemia niepotrzebnego kalectwa i śmierci spowodowana chorobami przez biznes farmaceutyczny nie ma sobie równych w historii.

Linus Pauling i inni wybitni naukowcy zasługują na uznanie za to, że otworzyli drzwi do wiedzy o korzyściach zdrowotnych witamin i innych skutecznych naturalnych metodach leczenia. Gdyby nie oni, już dziś żylibyśmy w więzieniu zdrowia, strzeżonym przez stróżów biznesu farmaceutycznego, którzy są odpowiedzialni za choroby w medycynie, polityce i mediach.

Linusowi Paulingowi należy się również uznanie za to, że dostrzegł znaczenie wczesnych badań dr Ratha nad witaminami i chorobami układu krążenia oraz za to, że zaprosił dr Ratha do siebie w ostatnich latach życia, aby kontynuować dzieło jego życia.

Lata 1990 – 1992

Lata te przejdą do historii jako początek końca farmaceutycznego biznesu związanego z chorobami. W serii publikacji naukowych dr Rath wskazał niedobór mikroskładników odżywczych jako główną przyczynę chorób. W niektórych z nich dr Rath zaprosił Linusa Paulinga, aby dołączył do niego jako współautor. Do chorób tych należą zawały serca, wysokie ciśnienie krwi, problemy z krążeniem u cukrzyków, nowotwory, a nawet choroby związane z niedoborem odporności, w tym AIDS.

Niczym Sherlock Holmes nauki, dr Rath wyśledził prawdziwą przyczynę tych chorób i odkrył, że były one celowo ukrywane przed milionami ludzi w jednym tylko celu: by chorobami karmić nienasyconą chciwość biznesu farmaceutycznego.

Polecam również artykuł: “Cała prawda o przemyśle farmaceutycznym.”

Źródło: https://www.dr-rath-foundation.org/2007/05/the-history-of-the-pharma-cartel/

Print Friendly, PDF & Email
Rozpowszechniaj zdrowie
Subscribe
Powiadom o
guest
0 komentarzy
Informacje zwrotne Inline
Wyświetl wszystkie komentarze
0
Będę wdzięczny za opinie, proszę o komentarz.x