Gigantyczne „szkielety ogromnych rozmiarów” odkryte w Nowym Meksyku – artykuł New York Timesa z 1902 roku

Istnieje kilka przykładów fizycznych dowodów, które wspierają ideę, że giganci kiedyś wędrowali po Ziemi. Na przykład, przechowywana w skarbcach szkoły medycznej na Uniwersytecie WITS w Johannesburgu, znajduje się część kości górnej nogi ze stawem biodrowym, która miałaby około 12 stóp wysokości. Znajduje się tam od wczesnych lat 60. i została znaleziona przez górników w północnej Namibii. Jest to jeden z najcenniejszych i najrzadszych dostępnych obecnie okazów, który wskazuje na istnienie gigantów w południowej Afryce ponad 40 000 lat temu.

Możesz go zobaczyć i dowiedzieć się więcej na ten temat od profesora Lee Bergera, światowej sławy paleoantropologa, znanego z odkrycia tak zwanego Australopithecus sediba.

Najwyraźniej w 1883 roku Smithsonian, ówczesna organizacja rządowa / wojskowa Stanów Zjednoczonych, wysłała zespół archeologów do South Charleston Mound. Zgodnie z oficjalnym raportem, zespół odkrył kilka gigantycznych szkieletów o wysokości od 7 do 9 stóp. Niektóre z nich miały „skompresowany lub płaski typ głowy”, który przypominałby podobne cechy szkieletu do tych znalezionych w Egipcie i Ameryce Południowej.

Wydrukowano wiele artykułów prasowych na temat tego i innych znalezisk w okolicy. Jak ten poniżej z 1907 roku w Wheeling News, gazecie codziennej w tamtym czasie. W tym czasie historie o tak zwanych gigantach w Zachodniej Wirginii były dość powszechne. Wiele z nich mówiło o rasie gigantycznych prehistorycznych ludzi na podstawie relacji o dużych szkieletach znalezionych podczas wielu wykopalisk w Zachodniej Wirginii.

Wielu twierdzi, że wszystko to zostało obalone. Ale ja w to nie wierzę. Profesor Berger również przeszedł przez wiele trudności związanych ze swoim odkryciem, jak dowiesz się z filmu, do którego link zamieściłem wcześniej. Był krytykowany, podobnie jak odkrywcy z przeszłości, tylko dlatego, że te odkrycia podważały istniejące paradygmaty myślowe.

Abraham Lincoln, w swoich notatkach na temat wodospadu Niagara w 1848 roku, napisał słynnie o „oczach tego gatunku wymarłych gigantów, których kości wypełniają kopce Ameryki, spoglądały na Niagarę, tak jak nasze teraz”, zastanawiając się nad długą historią wodospadu i obecnością gigantycznych stworzeń w przeszłości.

Lista jest długa, a kolejny przykład pochodzi z artykułu opublikowanego w New York Times w 1902 roku, który również porusza ten temat.

W dalszej części artykułu opisano dwa kamienie z „ciekawymi inskrypcjami”, a pod nimi znajdowały się kości ciała, które „nie mogło mieć mniej niż 12 stóp długości”. Według artykułu NY Times, „mężczyźni, którzy otworzyli grób, twierdzą, że przedramię miało 4 stopy długości, a w dobrze zachowanej szczęce dolne zęby wahały się od wielkości orzecha hikorowego do największego orzecha włoskiego”.

Pełny artykuł dostępny jest tutaj.

Klatka piersiowa ciała miała obwód 7 stóp. Ciała zostały po raz pierwszy odkryte przez Luciana Quintanę na jego ranczu.

„Quintana, który odkrył wiele innych miejsc pochówku, wyraża opinię, że być może zostaną znalezione tysiące szkieletów dawno wymarłej rasy gigantów. Przypuszczenie to opiera się na tradycjach przekazywanych od wczesnej inwazji Hiszpanów, którzy posiadają szczegółową wiedzę na temat istnienia rasy gigantów zamieszkujących równiny dzisiejszego wschodniego Nowego Meksyku. Indiańskie legendy i rzeźby również w tej samej sekcji wskazują na istnienie takiej rasy”.

Oto kolejny artykuł New York Timesa o gigantycznych szkieletach odkrytych w 1885 roku. Cofając się jeszcze dalej, w 1774 roku osadnicy znaleźli coś, co nazwali „Gigantycznym Miastem”, w którym znajdowało się kilka gigantycznych szkieletów, z których jeden był wysokim na osiem stóp mężczyzną.

Są to wszystkie współczesne przykłady, które uzupełniają historie zapisane w tradycji różnych kultur nie tylko w historii współczesnej, ale i starożytnej.

Źródło: https://www.thepulse.one/p/giant-skeletons-of-enormous-size