Unia Europejska uznała, że lekarze wykonujący zastrzyki z mRNA mogą być ścigani za „usiłowanie zabójstwa”

Europejski Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że pracownicy służby zdrowia, którzy nakłaniali lub zmuszali ludzi do przyjmowania szczepionek mRNA, mogą zostać pociągnięci do odpowiedzialności karnej.

Sprawa profesora Frajese przed Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości miała szokujący wynik. Według Trybunału, do podania eksperymentalnych szczepionek mRNA wymagana była recepta lekarska. Lekarze mogli zdecydować, czy je podać, a nawet odradzać je pacjentom, do tego stopnia, że potencjalną odpowiedzialność cywilną i karną pracowników służby zdrowia można przypisać konkretnemu przypadkowi.

Europereloaded.com donosi: Uzasadnienie podane przez Trybunał może zatem zakwestionować postępowania dyscyplinarne i karne wszczęte przeciwko lekarzom, którzy sprzeciwiali się szczepieniom, a zamiast tego przypisać poważną odpowiedzialność lekarzom, którzy szczepili „bez ifs i buts”, promując w ten sposób również ryzyko spowodowania zdarzeń niepożądanych. Link do artykułu (w języku włoskim): https://buongiornosuedtirol.it/2025/02/19/esclusivo-vaccini-covid-la-corte-ue-serviva-la-prescrizione-e-il-medico-poteva-sconsigliarli/

„Trybunał musiał potwierdzić, nawet w krótkim nawiasie, że decyzje Komisji o dopuszczeniu do obrotu „nie pociągają za sobą żadnego zobowiązania lekarzy do przepisywania i podawania wspomnianych szczepionek swoim pacjentom”.

Potwierdził fundamentalną zasadę prawa do swobody leczenia i wyboru najbardziej odpowiedniego, najbezpieczniejszego i najskuteczniejszego leczenia przez lekarza, w dobrej wierze i zgodnie z sumieniem, w konkretnym przypadku i w wyłącznym interesie zdrowia pacjenta.

Fragment ten ma niezwykłe znaczenie, ponieważ definitywnie eliminuje zarzuty, które zostały wniesione, zarówno w sądzie, jak i w postępowaniu dyscyplinarnym, przeciwko wszystkim lekarzom, którzy odradzili swoim pacjentom szczepienia przeciwko Covid lub odmówili ich promowania, przywracając w ten sposób pełną swobodę opieki lekarza.

Ponadto potwierdza on szczególną odpowiedzialność lekarzy szczepiących, którzy podali lek odwrotnie, bez odpowiedniej oceny stosowności, ryzyka i bezpieczeństwa w konkretnym przypadku leczonego pacjenta.

Ogólnie rzecz biorąc, Trybunał stwierdził, że „o ile przyznanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu szczepionki stanowi warunek wstępny dla prawa jej posiadacza do wprowadzenia tej szczepionki do obrotu w każdym państwie członkowskim, to pozwolenie na dopuszczenie do obrotu nie pociąga za sobą co do zasady żadnego obowiązku ze strony pacjentów lub szczepiących lekarzy”, ale przede wszystkim potwierdził, że „z załączników do zaskarżonych decyzji jasno wynika, że recepta lekarska jest niezbędna do podania przedmiotowych szczepionek”. To właśnie zawsze twierdziliśmy w naszych odwołaniach popierających zawieszonych pracowników, którzy odmówili szczepienia, zwłaszcza z powodu braku konkretnego zalecenia lekarskiego, mimo że w wielu przypadkach sami poprosili o nie swojego lekarza. Recepta nigdy nie została wydana na żadną z milionów podanych dawek, co czyni wszystkie wyżej wymienione podania contra legem (ważne zwolnienie dla tych, którzy nie chcieli się zaszczepić), z konsekwencjami prawnymi niezgodności z prawem przepisów nakładających obowiązek i niezgodności z prawem „aktu medycznego” konkretnego podania”.

Porozmawiajmy o „tarczy karnej” dla pracowników służby zdrowia. Jaką odpowiedzialność można przypisać szczepiącym lekarzom?

„Orzeczenia Trybunału mogą mieć wpływ na postępowania cywilne i karne mające na celu uzyskanie odszkodowania za szkody (biologiczne, moralne i majątkowe) wyrządzone osobom poddanym wspomnianym zabiegom farmakologicznym – z tytułu odpowiedzialności za błąd w sztuce lekarskiej lekarzy szczepiących.

W tym przypadku zabieg medyczny został przeprowadzony „z naruszeniem prawa” ze względu na brak uprzedniej recepty lekarskiej (powtarzalnej recepty restrykcyjnej, znanej jako RRL). Próbując wyjaśnić w kategoriach zrozumiałych dla osób spoza sektora, tarcza karna działa tylko wtedy, gdy leczenie jest stosowane zgodnie ze wskazaniami określonymi w aktach autoryzacji, które w tym przypadku zostały zlekceważone, a nie tylko z powodu braku starannej i odpowiedniej oceny medycznej każdego pacjenta wahającego się w formalnym akcie przepisywania. „Czas i liczba podawanych dawek bardzo często nie były zgodne ze wskazaniami obowiązującymi w czasie różnych podań, a to uniemożliwia działanie tarczy karnej”.

Orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej są również wiążące dla sędziów krajowych, którzy stoją przed tym samym pytaniem: jakie mogą być perspektywy dla wciąż toczących się spraw, w szczególności tych dotyczących personelu medycznego zawieszonego i/lub skreślonego w okresie Covid?

„Jak wcześniej stwierdzono, zasady określone w tym wyroku nie mogą być ignorowane przez sędziów krajowych, ale ważne jest, aby były one przywoływane w prawidłowy i odpowiedni sposób. Wiele zależeć będzie od sposobu, w jaki wszczęto postępowanie oraz podstaw i argumentów przedstawionych na poparcie bezprawności przyjętych środków. Niewątpliwie fundamentalne znaczenie będzie miało podniesienie kwestii naruszenia przepisów wspólnotowych, a tym samym podkreślenie kontrastu między ustawodawstwem krajowym a europejskim. TSUE powtórzył w kilku fragmentach wyroku, że zadaniem lekarzy jest ocena w konkretnym przypadku, czy podać szczepionki Covid-19, potwierdzając potrzebę recepty w tym celu, tak więc przepis krajowy, który jest sprzeczny z tymi zasadami, a nawet wcześniej, z protokołami podawania zawartymi w dokumentach autoryzacyjnych, osiąga granicę niemożności zastosowania, ponieważ jest niezgodny z prawem”.

https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=294784&pageIndex=0&doclang=FR&mode=req&dir=&occ=first&part=1

Kolejna dobra analiza we France Soir –

https://francesoir.fr/societe-justice-sante/vaccins-covid-19-la-cour-de-justice-de-l-ue-tranche-prescription-obligatoire

W orzeczeniu podkreślono, że pozwolenie na dopuszczenie do obrotu nie zobowiązuje lekarzy do przepisywania lub podawania szczepionek. Swoboda ta ma kluczowe znaczenie: lekarz może z czystym sumieniem i w oparciu o swoją wiedzę specjalistyczną zdecydować o niezalecaniu pacjentowi szczepionek Spikevax lub Comirnaty, na przykład w przypadku wątpliwości co do ich przydatności lub konkretnych przeciwwskazań. Trybunał podkreślił, że taka decyzja nie pociąga za sobą ich odpowiedzialności prawnej na mocy samych AMM, ponieważ te ostatnie nie nakładają na nich niczego bezpośrednio. Lekarze zachowują zatem znaczną swobodę w swojej praktyce, zgodnie z etycznym obowiązkiem ochrony zdrowia swoich pacjentów.
Wpływ na odpowiedzialność lekarzy. Orzeczenie wyjaśnia, że potencjalna odpowiedzialność lekarza nie wynika z decyzji MA, ale z konkretnych okoliczności leczenia każdego pacjenta. Na przykład, jeśli niepożądana reakcja wystąpi po podaniu szczepionki, odpowiedzialność Frajese lub innego lekarza będzie zależeć od jego własnego działania polegającego na przepisaniu lub podaniu szczepionki, a nie od samego istnienia szczepionek na rynku. Trybunał podkreślił, że EMA, a nie poszczególni lekarze, jest odpowiedzialna za weryfikację bezpieczeństwa i skuteczności szczepionek przed ich dopuszczeniem do obrotu. Zwalnia to lekarzy z obowiązku niezależnej oceny ogólnych danych naukowych, a ich rola ogranicza się do zastosowania klinicznego w kontekście ich relacji z pacjentem.

Źródło: https://thepeoplesvoice.tv/eu-rules-doctors-who-gave-mrna-injections-can-be-prosecuted-for-attempted-murder/